Powołania

Patronowie Zgromadzenia

„Założenie Zgromadzenia przypisuje się orędow­nictwu Błogosławionej Maryi Dziewicy, którą pod wezwaniem Niepokalanego Serca mamy za Patronkę. Skoro nazywamy się i jesteśmy Synami Jej Serca, czcimy Ją z miłością i ufnością. Za­wierzamy Jej siebie w celu ukształtowania w mi­sterium Chrystusa i dla współpracy z Jej macie­rzyńskim zadaniem w misji apostolskiej”.
(Konstytucje CMF, 8).

„Z Kościołem w niebie jednoczymy się najściślej we wspólnej modlitwie i czci oddawanej przede wszy­stkim Błogosławionej Maryi Dziewicy, a także wspominając Błogosławionego Józefa, św. Michała i wszystkich Aniołów i innych świętych, którzy ze względu na prawdziwie misjonarskiego ducha są, zgodnie z tradycją, naszymi Patronami, a to: św. Alfonsa Marię Liguori, św. Ignacego Loyolę, św. Teresę od Jezusa i św. Katarzynę ze Sieny”.
(Konstytucje CMF, 35).

  • Św. Ignacy Loyola (1491-1556)

    Urodził się 23 października 1491 roku w Loyola w Kraju Basków (Hiszpania). Był najmłodszym, trzynastym dzieckiem Beltrana Yaneza de Onaz y Loyola oraz Maryny Saena de Licona y Balda. Lata dzieciństwa spędził w rodzinnym zamku Loyola, Loyola ok. 1606 został oddany na służbę zarządcy królewskich finansów Juana Valazqueza de Cuellar w Arevalo. W 1517 przeszedł na dwór wicekróla Navarry Antoniego Manrique. Jako jego rycerz brał udział w walce z Francuzami o cytadelę w Pampelunie w 1521, gdzie został ranny. W czasie długiej rekonwalescencji, przebywając w rodzinnym zamku Loyola zajął się lekturą duchową. Pod wpływem lektury dzieł ascetycznych przeżył nawrócenie duchowe. Dotychczasowe życie uznał za powierzchowne i lekkomyślne.

  • Św. Teresa z Avila (1515-1582)

    Urodziła się 28 marca 1515 roku w Avila w Hiszpanii. Była szóstym dzieckiem (z jedenaściorga) Alfonsa Sanchez de Cepeda i Beatriz de Ahumada. Na świat przyszła w okresie wielkich odkryć Ameryki. W kraju szerzyła się reformacja, a życie zakonne w większości zgromadzeń chyliło się ku upadkowi. Coraz więcej domów zakonnych przypominało pensjonaty niż ośrodki życia duchowego. W klimacie takich niepokojów, walki i zmagań upływały lata dzieciństwa Teresy.

    Jej rodzina była bardzo pobożna. Z domu wyniosła szczególną cześć i nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny. W piętnastym roku życia straciła matkę i została posłana do kolegium Augustianek. Po ukończeniu nauki objęła obowiązki rodzinne. Jednakże przekonana o swym powołaniu do życia zakonnego w 1536 roku pomimo sprzeciwu ze strony ojca wstąpiła do klasztoru karmelitańskiego pod wezwaniem Wcielenia w swym rodzinnym mieście.

  • Św. Alfons Liguori (1696-1787)

    Urodził się 27 września 1696 roku w Marianelli koło Neapolu. Był najstarszym spośród ośmiorga dzieci: miał jeszcze trzech braci i cztery siostry. Jego rodzice Don Giuseppe i Ana Liguori pochodzili z rodzin arystokratycznych. Ich marzeniem była kariera urzędnicza dla swojego syna. Gdy Alfons ukończył szkołę podstawową, został wysłany na studia prawnicze na uniwersytet w Neapolu. Miał wtedy zaledwie 12 lat. Marzeniem jego ojca była kariera urzędnicza dla syna Alfonsa. Kiedy miał zaledwie 17 lat, był już doktorem obojga praw. Planowane małżeństwo (przez jego ojca) z córką księcia nie doszło do skutku (wybranka wstąpiła do zakonu, wkrótce też zmarła). Alfons po kilku latach praktyki adwokackiej, zniechęcony korupcją w sądownictwie, ku niezadowoleniu ojca porzucił karierę prawniczą. W 1723 przed obrazem Matki Bożej w Porta Alba dokonała się wewnętrzna przemiana, a jej pierwszym owocem było podjęcie studiów teologicznych.

     

  • Św. Katarzyna ze Sieny (1347-1380)

    Św. Katarzyna ze Sieny urodziła się 25 marca 1347 roku w Sienie. Była 24 dzieckiem Lapy i Jakuba Benincasa, farbiarza ze Sieny. W wieku 7 lat (w 1354 r.) ślubowała dziewictwo. Z tego też powodu nieco później popadła w konflikt ze swoja matką, która chciała wydać ją za mąż. Po trzech latach zmagań, wbrew woli rodziców, w 1363 roku wstąpiła do Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarek dominikańskich) i po złożeniu ślubów wieczystych prowadziła tam klasztorne życie, pomagając trędowatym. Tu dosięgło ją jedno z najbardziej bolesnych w jej życiu cierpień – została oskarżona o niemoralny styl życia. W 1374 roku została wezwana przed trybunał inkwizycji we Florencji, który zbadał jej pisma i nauczanie – powodem były wątpliwości, czy kobieta ma prawo pouczać papieży i królów. Proces wskazał na jej niewinność i w ten sposób Święta mogła kontynuować swoją misję. Polegała ona na pisaniu listów do możnych tego świata: papieży, kardynałów, biskupów, królów i wielu znamienitych osób jej współczesnych.

©2024 Misjonarze Klaretyni Prowincja Polska. Wszelkie prawa zastrzeżone
Zadaj pytanie on-line