19 Niedziela Zwykła - Rok C
OCZEKUJĄC PRZYJŚCIA CHRYSTUSA
_________________________________________
Księga Mądrości (Mdr) 18, 6-9
Psalm (Ps) 33
List do Hebrajczyków (Hbr) 11, 1-2. 8-19
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 12, 32-48
_________________________________________
“Owa noc”, którą oznajmiono Izraelitom, odnosi się do nocy paschalnej, w czasie której wirusowa epidemia pobiła wszystko co pierworodne w Egipcie (Ps 78, 50-51). Kiedy Izraelici śpiewali hymny paschalne (Ps 113-118), w domach Egipcjan można było słyszeć krzyk opłakujących swoje dzieci (Mdr 18, 5-10). Egipski faraon nigdy by nie wydał edyktu nakazującego zabijanie wszystkich nowonarodzonych Izraelskich chłopców (Księga Wyjścia (Wj) 1, 16.22), gdyby wiedział jak tragiczne będą tego konsekwencje dla jego własnego narodu w przyszłości. To samo dotyczy głupiego sługi, który z powodu opóźniania się Pana, zaczął bić sługi i służebnice, jeść i upijać się (Łk 12, 45-46).
Czy to Egipcjanie czy też pozbawiony rozumu sługa, wszyscy oni mogli uniknąć tragicznego losu, gdyby tylko uwierzyli Bożemu słowu (Wj 5, 1-2; Łk 12, 40). List do Hebrajczyków definiuje wiarę jako “poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy” (Hbr 11, 1-2). Abraham i Sara pragnęli syna i Bóg obdarzył ich Izaakiem (Hbr 11, 11). Mojżesz ujrzał świątynię w niebie i według jej wzoru została zbudowana świątynia ziemska (Wj 25, 40; Hbr 8:5). Sednem wiary jest “zaufanie’, które pokładamy w Bogu i Jego słowie. Ale musimy być świadomi tego, że wypełnienie Bożych obietnic nie koniecznie musi się dokonać za naszego życia.
W zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Chrystusa ujrzeliśmy przyszłość ludzkości, ale sami w tę przyszłość jeszcze nie weszliśmy. Niczym nasi przodkowie w wierze, ujrzeliśmy ją i powitali z daleka i jak oni, do tej przyszłości zdążamy; ona jest naszą ojczyzną, a tutaj na ziemi jesteśmy tylko gośćmi i pielgrzymami (Hbr 11, 13-14). W czasie Mszy Świętej, po przeistoczeniu, wyznajemy tajemnicę naszej wiary, która brzmi: ‘Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci’. To właśnie na ten powrót Pana czekamy (Łk 12, 36), gdyż Jego przyjście doprowadzi “do ostatecznego triumfu dobra nad złem, które w historii, jak pszenica i kąkol, rosły razem” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 681). Ale jak mamy czekać na to przyjście Chrystusa?
“Niechaj biodra wasze będą przepasane” (Łk 12, 35). Kiedy zmartwychwstały Pan objawił się nad jeziorem galilejskim, Piotr przepasał się szatą, gdyż był nagi (Ewangelia św. Jana 21, 7). Nie możemy stanąć przed Chrystusem “nadzy”; musimy włożyć na siebie szatę, która symbolizuje nowe życie w Chrystusie. “Wiara bez uczynków jest martwa”, pisze św. Jakub (List św. Jakuba 2, 17). Świadczy o tym również jedenasty rozdział listu do Hebrajczyków. Wszyscy wymienieni w nim świadkowie wiary czynem wypływającym z zaufania Bogu odpowiedzieli na Boże wezwanie.
“A świece zapalone” (Łk 12, 35). W świątyni jerozolimskiej przed miejscem najświętszym stał siedmioramienny świecznik zwany menorą. Świece tego świecznika oświecały wieczorem wnętrze świątyni (2 Księga Kronik 13, 11). Światło to symbolizowało obecność Boga, ale także miało przypominać Izraelitom, że byli wezwani by być “światłością narodów” (Księga Izajasza 42, 6). Nasz Zbawiciel mówi nam, że jesteśmy “światłością świata” (Ewangelia św. Mateusza (Mt) 5, 14) i że nasze światło tak ma świecić przed ludźmi, by widząc nasze dobre uczynki chwalili naszego Ojca w niebie (Mt 5, 16).
Choć nie znamy dnia powrotu Syna Człowieczego (Mt 24, 42.44), to jednak całym swoim jestestwem oczekujemy Pana (Ps 33, 20). Jakże mogłoby być inaczej? Przecież oczekujemy Tego, który słowem stworzył wszechświat (Ps 33, 6), Tego który unicestwia plany narodów (Ps 33, 10) i który wybrał sobie nas na swoje dziedzictwo (Ps 33, 12). Ufamy, że Jego przyjście ocali nas od śmierci i zachowa na życie wieczne (Ps 33, 18-19). Dlatego modlimy się: “Niech nas ogarnie łaska Twoja Panie, według ufności pokładanej w Tobie” (Ps 33, 22).
