STOWARZYSZENIE SERCA MARYI
STOWARZYSZENIE SERCA MARYI – Instytut Świecki „Filiación Cordimariana”
Założony przez św. A. M. Klareta w 1847 roku, organizowany w Plasencia (Cáceres, Hiszpania) począwszy od roku 1943, zaaprobowany jako Instytut świecki na prawach papieskich w roku 1973.
www.seglaresclaretianos.org
W latach pomiędzy 1840 i 1850 jedna szczególna myśl zaczęła drążyć serce Klareta i „stawiać go w obecności Boga”: czy zewnętrzna struktura życia zakonnego jest istotna dla życia konsekrowanego? Jak zaoferować możliwość radykalnego praktykowania Ewangelii tym, którzy pragną pozostać w świecie lub muszą w nim żyć? Ale jeśli proces dechrystianizacji, który wówczas się rozpoczynał, nadal by się rozwijał, to w jaki sposób nieść ludziom Dobrą Nowinę, gdy zaczną odrzucać to, co im się wskaże jako widoczny znak wymagania ewangelicznego? Klaret zaczął wówczas dostrzegać potrzebę wprowadzenia do serca świata przemieniającą siłę ludzi uznających Jezusa Chrystusa za swoją najwyższą wartość, w której wszystkie inne wartości znalazłaby swoje miejsce i sens. Powoli ta idea zaczęła nabierać kształtów, aż zmieniła się w marzenie, a trochę później w rzeczywistość.
Pierwszym krokiem była publikacja książeczki Córki Najświętszego i Niepokalanego Serca Maryi, która ujrzała światło dzienne wiosną 1850 roku. Przedstawiony ideał był prawie rewolucyjny jak na swoją epokę: żyć pełnią konsekracji w świecie, razem z innymi ludźmi, mając za klasztor Serce Maryi. W czasach Klareta było rzeczą niemożliwą uczynić coś więcej i Stowarzyszenie Serca Maryi mogło być jedynie źródłem, które rodziło się w ciszy, nurtem odczuwanym jedynie przez tych, którzy jak Klaret otrzymali wizję profetyczną skierowaną ku przyszłości. Ale życie z tego niewyczerpanego źródła biło od wewnątrz i stopniowo. Upłynie więcej czasu niż jeden wiek, aż Kościół uzna, że w jego wnętrzu zrodził się nowy prąd, który usiłował przeniknąć najbardziej skryte zakamarki świata swoją ewangeliczną przejrzystością. Ten nurt nazywał się Stowarzyszeniem Serca Maryi.
Plasencia (Hiszpania), rok 1943. Grupa Misjonarzy Klaretynów przychylnie przyjmuje światło zapalone przez o. Klareta i zamierza przemienić swoje marzenie w rzeczywistość. Książeczka klaretyńska zaczyna stanowić „regułę życia” dla grupy młodych entuzjastów zdecydowanych do utworzenia „rodziny” wewnątrz Kościoła. Jednocześnie ta sama iskra zapala się w różnych miejscach Europy i Ameryki i powstają rozmaite grupy. W nich wszystkich tętni takie samo życie, tworząc jednocześnie szczególny związek bogaty tą różnorodnością, która ich zrodziła. W 1947 roku papież Pius XII ogłasza konstytucję apostolską Provida Mater Ecclesia, która uznaje i zatwierdza Instytuty świeckie wśród form życia stosujących radykalizm ewangeliczny. Marzenie o. Klareta posiada już własną drogę wewnątrz Kościoła i wysiłki organizacyjne skierowane są na uzyskanie określenia jako Instytut świecki. Dnia 21 listopada 1973 roku, w uroczystość Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, Stowarzyszenie Serca Maryi jest zatwierdzone przez Kościół jako Instytut świecki na prawie papieskim. Stanowiło to zakończenie długiej drogi i początek otwarcia horyzontu nadziei ku Trzeciemu Milenium ery chrześcijańskiej.
Pójść za Chrystusem czystym, ubogim i posłusznym pośród świata zdominowanego przez egoizm, żądzę konsumpcji i samowystarczalności, i uczynić w ten sposób z własnego życia dar dla bliźnich – to oznacza dzisiaj Stowarzyszenie Serca Maryi. Klaret nie chciał Córek Serca Maryi „oddzielonych” od reszty społeczeństwa. Powstały w Kościele, aby „pozostać i działać w świecie celem przemieniania go w Chrystusie”. Za pośrednictwem swego życia i słowa należy uobecniać radykalizm Ewangelii w codziennym życiu, w zwyczajnych warunkach świata, w powszechnie obowiązującym prawie pracy, w jego ryzyku i niepewności.
