24 Niedziela Zwykła - Rok C
BOŻE MIŁOSIERDZIE - DRUGIE IMIĘ MIŁOŚCI
_________________________________________
Księga Wyjścia (Wj) 32, 7-11. 13-14
Psalm (Ps) 51
1 List do Tymoteusza (1 Tm) 1, 12-17
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 15, 1-32
_________________________________________
Święty Paweł, niegdyś bluźnierca, prześladowca i oszczerca, dostąpił miłosierdzia, ponieważ „działał z nieświadomością, w niewierze” (1 Tm 1, 13). Apostoł Piotr w swoim pierwszym kazaniu po Pięćdziesiątnicy nieświadomością usprawiedliwił „mężów Izraela” (Dzieje Apostolskie (Dz) 3, 12) z grzechu odrzucenia Jezusa (Dz 3, 14-17). A Nasz Pan modlił się z krzyża za tych, którzy Go skazali na śmierć, przybili do krzyża i naśmiewali się z Niego, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23, 34).
Doświadczenie Pawła zaowocowało wspaniałym wyznaniem wiary: „Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, spośród których ja jestem pierwszy” (1 Tm 1, 15). W Dzienniku S. Faustyny czytamy: „Niech pokładają nadzieję w miłosierdziu Moim najwięksi grzesznicy. Oni mają prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia Mojego” (Dzienniczek s. Faustyny, 1146). Tę prawdę opisuje Łukasz w dzisiejszej Ewangelii: „Zbliżali się do [Jezusa] wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać” (Łk 15, 1).
„Ten grzeszników przyjmuje i jada z nimi” (Łk 15, 2). Faryzeusze i uczeni w Piśmie na to by się nie zdobyli. Oddzielili się od bezbożnych i uważali, że faryzeusze nie potrzebują nawrócenia (Łk 15, 7). Jezus natomiast jest pasterzem Izraela, który szuka zgubionych, zabłąkanych sprowadza z powrotem, opatruje chorych i umacnia słabych (Księga Ezechiela (Ez) 34, 16). Jezus zaprzyjaźnia się z grzesznikami (Łk 7, 34) i doprowadza ich do pokuty (Łk 5, 32).
Pasterz reprezentuje Jezusa, ale kogo reprezentuje kobieta z drugiej przypowieści (Łk 15, 8-10)? Niektórzy uważają, że reprezentuje ona Kościół. Monety, które posiadała, to monety greckie. Dziś uważamy, że adresatami Ewangelii Łukasza byli wierni, żyjący w kręgu kultury greckiej. Pierwszą czynność jaką kobieta wykonywała, to zapalenie lampy (Łk 15, 8). Światło lampy pozwalało jej zamieść, dokładnie przeszukiwać dom i znaleźć zgubioną drachmę (Łk 15, 8). „Wy jesteście światłością świata” (Ewangelia św. Mateusza (Mt) 5, 14), mówi Jezus. Nasze życie tak właśnie powinno oświecić ten świat, aby znaleźć zgubionych grzeszników (Mt 5, 15).
Znalezienie zagubionej owcy, zagubionej monety i zagubionego syna przepełnia radością. Bóg nie znajduje zadowolenia w śmierci grzesznika. On pragnie abyśmy się nawrócili i żyli (Ez 18, 23). Kiedy lud Izraela zdał sobie sprawę z tego, jak poważny grzech popełnił, oddając cześć złotemu cielcowi, „pogrążył się w żałobie i nie włożył ozdób swych na siebie” (Wj 33, 4). Potem, gdy nadszedł czas na budowę świątyni, ich hojność znacznie przekroczyła potrzeby na „wykonanie wszystkich prac” (Wj 36, 3-7). Ta zmiana serca spowodowała, że Bóg zamieszkał w świątyni pośród swego ludu (Wj 40, 34).
W 2002 święty Jan Paweł II powiedział: „W miłosierdziu Bożym świat odnajdzie pokój, a ludzkość odnajdzie szczęście”. Psalmista doskonale to rozumiał, dlatego woła: „Zmiłuj się nade mną, Boże” (Ps 51, 3). Miłosierdzie Boże nas przemienia - nasze grzechy zostają zgładzone, a dane jest nam nowe czyste serce (Ps 51, 4.12). Czym więc jest Miłosierdzie Boże? „Największy atrybutem Boga” (św. Faustyna), „niezbędnym wymiar miłości i jej drugim imieniem” (św. Jan Paweł II).
