30 Niedziela Zwykła - Rok C

 

 

 

 

NIE GARDŹ INNYMI

 

_________________________________________

Księga Mądrości Syracha (Syr) 35, 12-14. 16-18
Psalm (Ps) 34
2 List do Tymoteusza (2 Tm) 4, 6-8. 16-18
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 18, 9-14

_________________________________________

 

Kim byli faryzeusze? Był to ruch ‘separatystyczny’, mający na celu odnowienie w Izraelu tradycji religijnej i odrzucenie wszelkich obcych wpływów. Kim byli celnicy? Byli to Izraelici, którzy pobierali od ludu podatki dla Rzymian. Ich charakter pracy wymagał częstych kontaktów z poganami. Jak te dwie grupy odnosiły się do Jezusa? W większości wypadków, faryzeusze byli przeciwni przesłaniu Jezusa o Królestwie Bożym dostępnym dla wszystkich. Celnicy natomiast lgnęli do Chrystusa, pociągnięci Jego przesłaniem o Bożym miłosierdziu (Łk 15, 1). W jaki sposób obie te grupy odnosiły się do siebie? Dla faryzeuszów celnicy byli grzesznikami i obywateli drugiej kategorii (Ewangelia św. Marka 2, 16).

 

W przypowieści faryzeusz jest przykładem tych, “którzy byli przekonani o swej sprawiedliwości, a innymi gardzili” (Łk 18, 9). Obnosi się ze swymi pobożnymi uczynkami i uważa, że ​​„inni ludzie” to „zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy” (Łk 18, 11-12). Porównując się z grzesznikami, nie zdaje sobie sprawy, że sam jest grzesznikiem. Wywyższając się ponad poborcę podatków, zapomniał o przysłowiu, które mówi: „Bóg sprzeciwia się pysznym, a pokornym łaskę daje” (Księga Przysłów 3, 34 LXX; 1 List św. Piotra 5, 5). Dlatego też, odszedł do domu poniżony (Łk 18:14).

 

Co innego być przekonanym o swojej sprawiedliwości, a co innego być usprawiedliwionym przez Boga. Pismo Święte uczy, że nikt nie jest sprawiedliwy (List do Rzymian (Rz) 3, 10), ale wszyscy potrzebujemy sprawiedliwości pochodzącej od Boga (Rz 3, 21-25). Ta sprawiedliwość przychodzi do nas przez Jedynego Sprawiedliwego, Jezusa Chrystusa (Łk 23, 47), który nikim nie gardzi, ale wzywa wszystkich do pokuty i świętości życia.

 

„Boże, miej litość dla mnie grzesznika” (Łk 18, 13). Modlitwa celnika jest wołaniem do Bóg o przebłaganie. Podczas kultu świątynnego dokonywało się to wtedy, gdy krew ofiar za grzechy została wylana na „przebłagalnię”, czyli wieko arki przymierza (List do Hebrajczyków 9, 5; Księga Kapłańska 16, 5.14). My jednak posiadamy lepszą “przebłagalnię” niż wieko arki, a jest nią Jezus Chrystus. Bóg okazał nam - grzesznikom swoje miłosierdzie, kiedy dał Syna Swego Jednorodzonego (Ewangelia św. Jana (J) 3, 16). Jezus Chrystus jest „przebłaganiem za nasze grzechy i nie tylko za nasze, ale także za grzechy całego świata” (1 List św. Jana 2, 2).

 

Święty Paweł był kiedyś również przekonany o swojej sprawiedliwości (List do Filipian 3, 6), ale pewnego dnia uświadomił sobie wielkość swoich grzechów (1 Tymoteusza 1, 15). Dziś spotykamy go w więzieniu, porzuconego przez wszystkich (2 Tm 4, 16-17). Już nie chwali się swoją własną sprawiedliwością, lecz oczekuje od Boga „wieńca sprawiedliwości” (2 Tm 4, 6-8), którym jest wieczne zbawienie. Trofeum to zwieńczy jego radykalne naśladowanie Chrystusa od Damaszku po śmierć męczeńską w Rzymie.

 

W przypowieści to celnik odszedł do domu usprawiedliwiony, a nie faryzeusz (Łk 18, 14). Niebezpieczeństwo, które dziś nam zagraża, to popadnięcie w inną skrajność, czyli dziękowanie Bogu, że nie jesteśmy jak faryzeusze. Nikodem był także faryzeuszem, a jednak sam bronił Jezusa przed bezprawnym osądzeniem (J 7, 50-52), a wraz z Józefem z Arymatei pochował naszego Pana po ukrzyżowaniu (J 19, 38-42), podczas gdy uczniowie Jezusa poukrywali się ze strachu. Przestańmy pogardzać innymi. “Wszak wszyscy staniemy przed sądem Bożym” (Rz 14, 10).

 

„Pan jest sędzią, który nie ma względu na osoby” (Syr 35, 12). Bóg nie kategoryzuje ludzi na faryzeuszów i celników. On słyszy wołanie ubogich (Ps 34, 7) i przemienia faryzeusza w głosiciela Ewangelii narodom (2 Tm 4, 17). Nikt nie jest wykluczony z Królestwa Bożego. Zamiast gardzić innymi, jesteśmy wezwani do głoszenia całemu światu orędzia zbawienia (2 List do Koryntian (2 Kor) 5, 19). Grzech jest powszechny i ​​wszyscy potrzebują Bożego miłosierdzia (Katechizm Kościoła Katolickiego, 588). Dlatego pojednajmy się z Bogiem (2 Kor 5, 20), a wzajemnie traktujmy się jak bracia i siostry w Chrystusie.