Misjonarze Klaretyni przed XXV Kapitułą Generalną

W dniach od 24 sierpnia do 17 września 2015 r. w Rzymie odbędzie się 25 Kapituła Generalna Misjonarzy Klaretynów. Obranym tematem, który będzie skupiał kapitulną refleksję i rozeznanie 82 klaretynów zgromadzonych na Kapitule, jest: "Wezwani do ewangelizowania. Świadkowie i posłańcy radości Ewangelii".

W liście Przełożonego Generalnego zapowiadającym Kapitułę czytamy, że motywem wyboru tego tematu było:

- Świadomość naszej tożsamości. Jesteśmy misjonarzami. Nasze życie i nasze projekty powinny wyrażać tę tożsamość i czynić to w sposób wiarygodny i zrozumiały w każdym kontekście kulturowym i w każdym czasie dziejów.

- Współbrzmienie z aktualnym momentem kościelnym. Wezwanie Papieża Franciszka do budowy Kościoła, który „wychodzi od siebie samego i idzie na spotkanie z innymi” mocno rozbrzmiewa w naszym misjonarskim sercu. Poprzedni Synod o nowej ewangelizacji wzywał osoby zakonne do życia w kluczu misyjnym, będąc świadkami i posłańcami Ewangelii, „radości Ewangelii”, jak mówi Papież Franciszek.

- Zatroskanie o ludzkość i świat. Jest to nasza podstawowa troska. Papież w swojej adhortacji apostolskiej przestrzega nas przed wszelkiego rodzaju zajmowaniem się samym sobą, ponieważ to niweczy działanie Ducha Świętego. Bóg chce w nas mieć narzędzia swej miłości i nosicieli nadziei. Tak, niepokoi nas ludzkość, ponieważ w sercu naszych przyjaciół w drodze odkrywamy to niezaspokojone pragnienie prawdy, piękna, pokoju, ładu i dobra, które Bóg zasiał w sercu każdej ludzkiej istoty i pragnie, aby wydało obfite owoce dla dobra wszystkich. I takie jest nasze pragnienie: poświęcić się bezwarunkowo na służbę Bożego planu względem swych dzieci.

W zapowiedzianym temacie istnieją pewne akcenty, które należy uwypuklić:

1. Wyraża się świadomość wezwania, pewnego, pełnego miłości, spojrzenia Boga i woli dania odpowiedzi na nie. Nasze życie jest odmianą pewnego powołania, które jest przede wszystkim darem.
2. Tytuł występuje w liczbie mnogiej. Jesteśmy „wezwani”. To lokuje nas w pewnej perspektywie wspólnoty: współdzielimy wezwanie z drugimi, którzy także zostali wezwani i z nimi pragniemy także współdzielić odpowiedź.
3. Misja znajduje się w centrum. Zostaliśmy wezwani, aby „ewangelizować” ‒ jak mówił Paweł VI – „Obowiązek ewangelizacji należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła; wyraża on najprawdziwszą jego właściwość” (EN 14) i polega na „zanoszeniu Dobrej Nowiny do wszelkich kręgów rodzaju ludzkiego, aby przenikając je swą mocą od wewnątrz, tworzyła z nich nową ludzkość” (EN 18). To ma swoje implikacje we wszystkich wymiarach naszego życia i we wszystkich aspektach naszej organizacji.
4. Świadkowie i posłańcy. Istnieje szczere pragnienie konfrontacji naszego życia i naszych słów z działaniem Ducha Świętego i ze Słowem Bożym, które zostało nam powierzone do głoszenia. Wiemy, że jedynie zgodność pomiędzy życiem i orędziem wzbudza wiarygodność.
5. I wreszcie radość. Z tym pragniemy zestroić zaproszenie ze strony Papieża Franciszka, który nas zachęca, abyśmy byli nosicielami nadziei. Jest to zarazem zaproszenie, abyśmy z radością przeżywali nasze powołanie.

Czujemy się wezwani do włączenia się wielkodusznie i całkowicie w projekt Nowej Ewangelizacji, do którego wzywa nas dzisiaj Kościół. I pragniemy to realizować, „jako Klaretyni”, wnosząc to, co dał nam Pan poprzez charyzmat naszego Zgromadzenia. Stąd też czujemy potrzebę, aby określić z większą jasnością te cechy, które powinny charakteryzować dzisiaj klaretyński styl ewangelizowania.

W tym aktualnym momencie dziejów Zgromadzenia chcemy zastanowić się nad naszym misjonarskim stylem, który wychodzi poza działalność apostolską, ponieważ naznacza każdy z aspektów naszego życia. Zgromadzenie w ostatnich dziesięcioleciach zmieniło istotnie swoją geografię ludzką i pomnożyło swoje misjonarskie obecności, zarówno geograficznie jak i tematycznie. Świat doświadczył radykalnych zmian i Kościół kontynuował poszukiwanie nowych dróg dla głoszenia Dobrej Nowiny o Królestwie Bożym. Chcemy więc uświadomić sobie ponownie naszą misjonarską tożsamość i rozważyć, czego wymaga ona od nas w tych nowych okolicznościach. Chodzi o to, aby uwydatnić te charakterystyczne cechy, które czynią nasze życie, nasze wspólnoty i nasze działania apostolskie, skutecznym narzędziem ewangelizacji, zgodnie z otrzymanym misjonarskim charyzmatem. Co dzisiaj oznacza i czego wymaga od nas, abyśmy byli „sługami Słowa”, „misjonarzami Królestwa Bożego”?

MODLITWA ZA KAPITUŁĘ GENERALNĄ

Dziękujemy Ci Ojcze za to,
że nas wezwałeś do ewangelizacji
podobnie jak naszego Założyciela św. Antoni Marię Klareta.
Rozpal w naszych sercach
intensywną miłość do Ciebie i do Twoich dzieci.
Ześlij nam swego Ducha,
abyśmy potrafili dostrzec Twoją wolę
dla naszego Zgromadzenia
w tej dwudziestej piątej Kapitule Generalnej.
Dopomóż nam utrzymać nasze spojrzenie na Jezusie,
abyśmy mogli dzisiaj i zawsze
żyć jako prawdziwi Jego uczniowie.
Jako Synowie Serca Maryi
prosimy Cię Ojcze o łaskę głębokiej serdeczności,
tak bardzo konieczną, aby być w dzisiejszym świecie
świadkami i zwiastunami radości Ewangelii.

Amen.