Powołania

Niedziela Świętej Rodziny - Rok A

  

 

CZCIJ OJCA SWEGO I MATKĘ SWOJĄ

 

_________________________________________

Księga Mądrości Syracha (Syr) 3, 2-6. 12-14
Psalm (Ps) 128
List do Kolosan (Kol) 3, 12-21
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 2, 13-15. 19-23

_________________________________________

 

Przykazanie „Czcij ojca swego i matkę swoją” otwiera drugą tablicę Dekalogu. Wielu zaskakuje na fakt, że chociaż mamy nakaz kochać Boga (Księga Powtórzonego Prawa 6, 5-6), bliźniego (Księga Kapłańska 19, 18), a nawet naszych wrogów (Mt 5, 44), nie ma konkretnego przykazanie miłości rodziców. Dlaczego? Miłość rodziców jest tak naturalna, że nie trzeba jej nakazywać. Okazanie szacunku naszym rodzicom to jednak inna sprawa. Przykazanie ustanawia autorytet rodziców nad ich dziećmi (Syr 3, 2). „Bóg chciał, abyśmy po Nim czcili naszych rodziców, którym zawdzięczamy życie i którzy przekazali nam wiedzę o Bogu” (Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), 2197).

 

Przykazanie to zawiera obietnicę: „abyś cieszył się długim życiem na ziemi, którą ci daje Pan, twój Bóg” (Księga Wyjścia 20, 12). Księga Syracha dodaje, że posłuszeństwo temu przykazaniu wpływa na skuteczność modlitwy i zadość czyni za grzechy (Syr 3, 3.5). Tak więc długowieczność, zadośćuczynienie za grzechy i skuteczna modlitwa są jednymi z wielu owoców wypełniania czwartego przykazania. Nasz szacunek powinien przejawiać się w słowach i uczynkach. Nie można zwracać się do rodziców, tak jak zwracamy się do rówieśników - jest to oznaka braku szacunku, a jeżeli chodzi o czyny, to mamy się troszczyć o rodziców zwłaszcza w chorobie i starości (Syr 3, 13). Ale szacunek dla rodziców wypływa również z wdzięczności.

 

„Szacunek dla rodziców (cześć synowska) wynika z wdzięczności wobec tych, którzy przez dar życia, swoją miłość i pracę wydali na świat dzieci i pozwolili im wzrastać w latach, w mądrości i w łasce” (KKK, 2215). W centrum dzisiejszej Ewangelii jest ziemski ojciec Jezusa - św. Józef, Opiekun Zbawiciela i patron Kościoła. Jego natychmiastowa reakcja na objawienie Anioła o niebezpieczeństwie zagrażającym ze strony Heroda Wielkiego, ratuje życie Dziecięciu Jezus (Mt 2, 13-15), a decyzja o zamieszkaniu w Galilei (Mt 2, 19-23) pozwoli Jezusowi bezpiecznie wrastać w „mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi” (Łk 2, 52).

 

Rodzina jest najlepszym miejscem, gdzie codziennie możemy się wdrażać w praktykę przykazania miłości. Cnoty, które cementują rodzinę to miłosierdzie, łagodność, pokora, delikatność, oraz cierpliwość (Kol 3, 12). A ponieważ nikt z nas nie jest dokonały, często musimy sobie na wzajem przebaczać popełnione grzechy i błędy (Kol 3, 13). Wzruszającym przykładem jest tutaj dialog pomiędzy Józefem i jego braćmi, jaki miał miejsce po śmierci ich ojca Jakuba. Na prośbę braci o przebaczenie zła, które mu wyrządzili w młodości, Józef mając łzy w oczach mówi: „Nie bójcie się! Czyż ja jestem na miejscu Boga? Choć wy chcieliście mi wyrządzić krzywdę, Bóg jednak wykorzystał to dla dobra: chciał sprawić, aby ocalał ten liczny lud, jak to jest dzisiaj” (Księga Rodzaju 50, 19-20).

 

Błogosławieństwo życia rodzinnego jest ukazane w dzisiejszym Psalmie. Psalmista podkreśla, że warunkiem szczęścia w rodzinie jest bojaźń Boża, czyli zachowywanie przykazań. Owocem posłuszeństwa jest bogactwo materialne i liczne potomstwo. Psalm ten można również odczytać z perspektywy duchowej. Tym, który w najdoskonalszy sposób okazał „bojaźń Bożą” jest Jezus Chrystus, Jego płodną Małżonką jest Kościół, a owocem ich wzajemnej miłości jest ogromna rodzina dzieci Bożych, wierzących w Chrystusa i zrodzonych do nowego życia w wodach chrztu świętego.

 

©2024 Misjonarze Klaretyni Prowincja Polska. Wszelkie prawa zastrzeżone
Zadaj pytanie on-line