2 Niedziela zwykła - Rok C
WESELE W KANIE
_________________________________________
Księga Izajasza (Iz) 62, 1-5
Psalm (Ps) 96
1 List do Koryntian (1 Kor) 12, 4-11
Ewangelia św. Jana (J) 2, 1-11
_________________________________________
Liturgia Słowa rozpoczyna się proroctwem Izajasza. Radość powrotu z niewoli babilońskiej nie trwała długo. Ogrom odbudowy domów, miast i świątyni przerastał powracających. Prorok ich pociesza i dodaje otuchy. "Porzuceni" ludzie staną się "rozkoszą" Boga, a "spustoszona" ziemia zostanie "poślubiona" (Iz 62, 4). Bóg dopełni swój plan odkupienia. "Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje" (Iz 62, 5).
Proroctwo Izajasza realizuje się w Ewangelii. Wesele w Kanie miało miejsce "trzeciego dnia" (J 2, 1). Wydarzenie to poprzedziły cztery dni, podczas których Ewangelista powoli objawia tożsamość Chrystusa. Pierwszego dnia (J 1, 19-28) Jan Chrzciciel przygotowuje drogę dla Mesjasza. Drugiego dnia (J 1, 29-34), również Jan Chrzciciel wskazując na Jezusa wypowiada: "Oto Baranek Boży" (J 1, 29). Trzeciego dnia pierwsi uczniowie idą za Jezusem (J 1, 35- 42), a dnia czwartego (J 1, 43-51) słyszymy wyznanie Natanaela: "Mistrzu! Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela" (J 1, 49). Jan opuszcza dwa dni, ale można je znaleźć później w Ewangelii. Piąty dzień zawiera mowę Jezusa o chlebie życia (J 6, 22-17), a szóstego dnia nasz Pan idzie do Jerozolimy, gdzie doświadczy śmierci na krzyżu (J 12, 12).
W ciągu tych siedmiu dni autor Ewangelii kreśli opowieść o nowym stworzeniu. Stare stworzenie kończy się małżeństwem człowieka (Adam) i życia (Ewa) (Księga Rodzaju (Rdz) 2, 20-24), a stworzenie nowego nieba i ziemi kończy się małżeństwem pomiędzy Barankiem Bożym i Jego oblubienicą - nową Jerozolimą (Księga Apokalipsy (Ap) 21, 9-10). Pierwsze małżeństwo miało miejsce po ustanowieniu szabatu (Rdz 2, 3), a wesele w Kanie odbywa się "na trzeci dzień". Jest to szabat nowego stworzenia, dzień zmartwychwstania Chrystusa (Ewangelia św. Mateusza 17, 23; Ewangelia św. Łukasza (Łk) 18, 33), dzień, w którym nasz Pan objawił swoją chwałę (J 2, 11).
W Kanie Jezus przemienia wodę w wino, a na ostatniej wieczerzy wino przemienia w swoją krew, która gładzi grzechy świata. Żydowskie obrzędy oczyszczania - sześć kamiennych stągwi (J 2, 6) - nie są w stanie zgładzić grzechów. Co więcej, w czasie Męki woda i krew wypływają z przebitego boku Chrystusa, symbolizując sakramenty chrztu i Eucharystii (J 19, 34). Te dwa sakramenty chrześcijańskiej inicjacji jednoczą nas z Chrystusem. Obmyci w wodach chrzcielnych stajemy się czyść jak oblubienica przygotowana na gody weselne. Następnie zbliżamy się do stołu eucharystycznego, aby otrzymać pocałunek Oblubieńca. "Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust! Bo miłość twa przedniejsza od wina" (Pieśń nad Pieśniami 1, 2).
W Ewangelii Jana widzimy matkę Jezusa na weselu w Kanie i u stóp Krzyża (J 19, 25-27). W obu przypadkach Jezus zwraca się niej "niewiasto", odnosząc się do Rdz 3, 15. Najświętsza Maryja jest Nową Ewą, Matką wszystkich żyjących w Chrystusie (Rdz 3, 20; Ap 12, 17). Jednak w przeciwieństwie do Ewy, Maryja jest posłuszna słowu Bożemu (Łk 1, 38) i prowadzi innych do posłuszeństwa (J 2, 5). Ponadto wstawia się Ona za swymi dziećmi, czy to kiedy im brakuje wina, czy też kiedy oczekują Ducha Świętego (Dzieje Apostolskie 1, 14). W obu przypadkach jej wstawiennictwo odniosło skutek.
Wesele w Kanie zapowiada małżeństwo Chrystusa i Kościoła, a wino jest symbolem mesjańskiej radości. Prorocy Joel i Amos mówią o nadchodzących dniach, podczas których góry będą ociekały młodym winem (Księga Joela 4, 18, Księga Amosa 9, 13). Te dni nadeszły. Obfitość dobrego wina w Ewangelii łączy obfitość darów Ducha Świętego z drugiego czytania (1 Kor 12, 4-11), zesłanego na Oblubienicę przez jej Oblubieńca. Skutki działania Ducha Świętego przewyższają skutki działania wina. Nie zataczamy się, lecz jesteśmy głęboko zakorzenieni w Chrystusie i ogłaszamy cudowne dzieła Boże (Ps 96, 3).
