3 Niedziela zwykła - Rok C
OGŁASZAJĄC ROK ŁASKI OD PANA
_________________________________________
Księga Nehemiasza (Ne) 8, 2-4a. 5-6. 8-10
Psalm (Ps) 19
1 List do Koryntian (1 Kor) 12, 12-30 (lub 12-14. 27)
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 1, 1-4; 4, 14-21
_________________________________________
W dzisiejszej liturgii Słowa spotykamy trzech kaznodziei: Ezdrasza, św. Pawła i naszego Pana. Ezdrasz czyta księgę Bożego Prawa, a następnie ją interpretuje, by słuchacze mogli zrozumieć jej znaczenie (Ne 8, 8). Jezus czyta z Księgi Izajasza (Iz 61, 1-2) i nadaje temu fragmentowi definitywne znaczenie: "Dzisiaj ten fragment Pisma wypełnia się w waszych uszach" (Łk 4, 21). Wreszcie św. Paweł wyjaśnia wiernym w Koryncie znaczenie Kościoła: chociaż jest nas wielu, jesteśmy jednym Ciałem w Chrystusie (1 Kor 12, 12).
Ezdrasz, stojący na podwyższeniu, przypomina nam Mojżesza, który na Górze Synaj przekazał ludowi prawo Boże (zob. Księga Wyjścia 19, 17-20; 20, 1-17). Zgodnie z tradycją żydowską wspomnienie nadania Prawa Bożego jest świętowane siedem tygodni po święcie Paschy. W naszej tradycji chrześcijańskiej jest to dzień Pięćdziesiątnicy, kiedy to Duch Święty zstąpił na Kościół. Dzisiejszy psalm responsoryjny ogłasza piękno Prawa Bożego - jest ono doskonałe, odnawia życie, jest bardziej pożądane niż złoto i słodsze niż miód (Ps 19, 8-11). Jednak by słowa Pana mogły stać się Duchem i życiem (Ewangelia św. Jana 6, 63c), muszą być właściwie interpretowane. Tylko Jezus może otworzyć nasze umysły, abyśmy mogli zrozumieć Pismo (Łk 24, 45), ponieważ On jest wypełnieniem Prawa (zob. List do Rzymian 10, 4).
Nasz Pan „w mocy Ducha” powraca do Galilei (Łk 4, 14). Wraca z Judei, gdzie został ochrzczony (Łk 3, 21-22) i z pustyni judzkiej, na którą został wyprowadzony przez Ducha (Łk 4, 1). Teraz, w swoim rodzinnym mieście, czyta tekst z Księgi Izajasza, który ma związek ze słynnym rokiem Jubileuszowym - swoistą Pięćdziesiątnicą, gdyż przypadał on co pięćdziesiąt lat (Księga Kapłańska 25, 10). Był to rok wolności: wszystkie długi powinny być odpuszczone, ziemia powinna powrócić do pierwotnych właścicieli, a Izraelici, którzy z powodu ubóstwa zmuszeni zostali do pracy na polu pańskim, powinni zostać uwolnieni. W czasach Izajasza proroctwo dotyczące roku Jubileuszowego nabrało szczególnego znaczenia. W 586 roku przed Chrystusem cały naród utracił ziemię i został wzięty do niewoli. Pięćdziesiąt lat później, po 538 roku przed Chrystusem, ich okres służby dobiegł końca, gdy perski król Cyrus pozwolił im opuścić Babilon i wrócić do rodzinnej ziemi (zob. 2 Księga Kronik 36, 22-23).
W ustach Jezusa słowa Izajasza nabierają jeszcze głębszego znaczenia. Od czasu Adam ludzkość "popadła w dług", przekraczając Boże przykazanie. Od czasów Adama straciliśmy naszą "ziemię przodków" - ogród Eden - i musimy żyć „na wygnaniu”. Teraz nasz okres niewoli grzechu dobiegł końca. Głosząc Ewangelię Bożego miłosierdzia, Jezus ogłasza rok wolności. Ten rok nie ogranicza się do 365 dni. Ten rok trwa "tak długo, jak długo trwa ziemia" (Księga Rodzaju 8, 22). Co więcej, Jezus ogłasza nadejście tego roku w szabat, dzień odpoczynku. Prawdziwy odpoczynek szabatu nie ma nic wspólnego z bezczynnością. Nie jesteśmy wezwani do zaprzestania jedynie pracy, ale do stałego odpoczynku od popełniania grzechu.
Widzimy "Ducha Pańskiego nad" Jezusem w momencie Jego chrztu (Łk 3, 22) i widzimy "Ducha Pańskiego" nad Kościołem w dzień Pięćdziesiątnicy (Dzieje Apostolskie 2, 1-13). Co więcej, widzimy także "Ducha Pańskiego" nad każdym ochrzczonym. "Albowiem w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało, (...) i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem" (1 Kor 12, 13). Ten Duch wyposaża nas w różne charyzmaty, aby głosić Rok Jubileuszowy, Rok Wolności, Rok Łaski od Pana.
