Księga Izajasza (Iz) 56, 1. 6-7 Psalm (Ps): 67 List do Rzymian (Rz) 11, 13-15. 29-32 Ewangelia św. Mateusza (Mt) 15, 21-28
_________________________________________
Dzisiejsze wszystkie trzy czytania skupiają się na cudzoziemcach. Izajasz zapowiada czas, kiedy to świątynia będzie domem modlitwy dla wszystkich ludów (Iz 56, 6), do Jezusa przychodzi kobieta kananejska (Mt 15, 21), a św. Paweł jest apostołem pogan (Rz 11, 13). “O Boże, niech Ciebie wysławiają wszystkie narody” (Ps 67, 4).
W starożytności, Izrael był jedynym narodem wyznającym wiarę w jednego Boga. “Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma Boga” (Iz 45,5). Wyróżniał się także spośród innych narodów Prawem, które kształtowało jego moralność. “Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję?” (Księga Powtórzonego Prawa 4, 8). Dla Izraela był to czas Bożego miłosierdzia, natomiast dla większości pogan czas “nieposłuszeństwa” (Rz 11, 30; 1 Księga Królewska (1 Krl) 17, 8-24; 2 Krl 4, 8-37; 5, 1-19). Ale Izajasz zapowiadał czas, kiedy wszystkie narody będą oddawać Bogu hołd i doświadczać Jego łaski (Iz 45, 23; 56, 6-7; 66, 18).
“Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha” (Mt 15, 22). Dzisiejsza Ewangelią kryje w sobie pytanie: Dla kogo przeznaczona jest Ewangelia? Tylko dla Izraelitów czy dla wszystkich narodów? Ewangeliści dzielą misję Jezusa na dwa etapy. Etap pierwszy, do śmierci na krzyżu: “tylko do zagubionych owiec Izraela” (Mt 15, 25; por. Mt 10, 5-6). Etap drugi, po zmartwychwstaniu: do wszystkich narodów (Ewangelia św. Marka (Mk) 16, 15). Ale wiemy również, że nie było łatwo Kościołowi przejść od misji kierowanej tylko do Izraelitów do misji obejmującej wszystkie narody (Dzieje Apostolskie (Dz) 11, 1-18).
“Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela” (Mt 15, 24). Ten pierwszy etap misji nie odniósł wielkiego sukcesu. Zagubione owce Izraela nie chciały jeszcze powrócić do owczarni (Dz 13, 45), dzieci nie chciały jeść chleba, który zstąpił z nieba (Mt 15, 26; Ewangelia św. Jana (J) 6, 60-61). Lecz to odrzucenie Ewangelii przez część Izraela otwarło bramy zbawienia poganom (Rz 11, 11). Jezus ma inne owce, które też musi przyprowadzić do owczarni (J 10, 16) i Kościół zaniósł Ewangelię poganom (Dz 13, 46).
“Panie! Pomóż mi” (Mt 15, 25). Podobne wezwanie o pomoc usłyszał św. Paweł w nocnej wizji: “jakiś Macedończyk stanął [przed nim] i błagał go: Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!” (Dz 16, 10). Matka identyfikuje się z cierpieniem córki, a Macedończyk z cierpieniem swego narodu. Choć nie należą do owiec Izraela, to jednak wierzą, że Bóg jest nie tylko Bogiem Żydów, ale również Bogiem pogan (Rz 3, 29) i że w narodzie Izraela znajdą zbawienie (J 4, 22). I się nie zawiedli.
“O Kobieto! Wielka jest twoja wiara” (Mt 15, 28). We Ewangeliach to “O” występuje tylko trzy razy. Dwa razy poprzedza ono ostre słowa Jezusa o braku wiary: “O plemię niewierne i przewrotne!” (Mt 17, 17; Mk 9, 19; Ewangelia św. Łukasza 9, 41); “O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia” (Łk 24, 25). Tylko zwracając się do tej poganki, to “o” wyraża zachwyt Jezusa jej wiarą. Kiedy św. Paweł uświadomił sobie, że “Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie” (Rz 11, 32), swój zachwyt nad Bożym planem zbawienia wyraził w taki sam sposób (Rz 11, 33).
Kananejka opuściła ciemność pogaństwa i przyszła do Jezusa, Światłości świata, uniżyła się i została wywyższona, usilnie prosiła i otrzymała, to czego pragnęła: “I w tej samej chwili jej córka została uzdrowiona” (Mt 15, 28). A jej pełne pokory słowa, które tak zachwyciły Jezusa (Mt 15, 27), głoszą, że nie tylko naród Izraela, ale wszystkie narody potrzebują Jezusa. Prośmy Pana o taką wiarę.
