4(120)2016 Od Redakcji

       Papież Franciszek, spotykając się z osobami konsekrowanymi, zarówno w Rzymie jak i podczas podróży zagranicznych, często zachęca je do rozważania tajemnicy Bożego miłosierdzia w różnych jego aspektach. W Korei Południowej wskazał na konieczność zakorzenienia naszego świadectwa o Bożym miłosierdziu w życiu wspólnotowym: „Doświadczenie miłosierdzia Bożego, karmione modlitwą i wspólnotą, musi kształtować wszystko to, czym jesteście i wszystko to, co robicie. Niezależnie od tego, czy charyzmat waszego instytutu jest zorientowany bardziej na kontemplację, czy raczej na życie aktywne, waszym zadaniem jest stać się ekspertami Bożego miłosierdzia właśnie poprzez życie we wspólnocie” (16.08.2014). W Albanii, przypominając nam, że: „Ludzie, bardziej niż nauczycieli, szukają świadków: pokornych świadków miłosierdzia i serdeczności Boga” (21.09.2014), powiązał miłosierdzie z serdecznością i pokorą, a nieco później na Filipinach również ze współczuciem: „Mam nadzieję, że zawsze zdajecie sobie sprawę, że prawdziwe szczęście płynie z pomagania innym, z dawania im siebie w ofierze, z miłosierdzia i ze współczucia” (17.01.2015).

       Niedługo potem we Włoszech mocno wybrzmiały słowa papieża skierowane do duchownych i konsekrowanych w katedrze w Neapolu: „Trzecim świadectwem jest miłosierdzie. Zapomnieliśmy dzieła miłosierdzia. Chciałbym zapytać – nie zrobię tego, ale miałbym ochotę to zrobić – poprosić o wymienienie uczynków miłosierdzia co do ciała i co do duszy. Iluż z nas je zapomniało! Po powrocie do domu, weźcie katechizm i przypomnijcie sobie uczynki miłosierdzia” (21.03.2015).

       Na Watykanie natomiast, spotykając się z zakonnikami z okazji ich przybycia do Rzymu na obrady kapituł generalnych, papież mówił do franciszkanów: „Wasza rodzina zakonna jest wezwana do okazywania konkretnego braterstwa za pośrednictwem odzyskiwania wzajemnego zaufania... W tej perspektywie ważne jest, aby odzyskać świadomość bycia nosicielami miłosierdzia, pojednania i pokoju” (26.05.2015); do klaretynów: „Nie lękajcie się. To Pan was posyła. Zawsze zwracajcie wasz wzrok na tych którzy czekają na głoszenie, tych którzy potrzebują Jego świadectwa aby poczuć miłosierną obecność Boga w ich życiu” (11.09.2015); do kombonianów: „Charyzmat św. Daniela Comboni czerpie swoją jakość w miłości miłosiernej Serca Jezusowego do ludzi bezbronnych. W tym Sercu jest źródło miłosierdzia, które zbawia i rodzi nadzieję. Dlatego jako konsekrowani Bogu dla misji, jesteście powołani do naśladowania Jezusa miłosiernego i łagodnego, aby przeżywać waszą służbę z sercem pokornym, opiekując są najbardziej opuszczonymi w naszych czasach” (01.10.2015).

       Wszystkie te słowa padły kilka, a nawet kilkanaście miesięcy przed XIII Ogólnopolskim Sympozjum Teologii Życia Konsekrowanego, podczas którego zgłębiano temat „Miłosierdzie stylem życia konsekrowanego”, ale ich echo dało się słyszeć podczas obrad, których radosny przebieg wynikał również z faktu powołania dyrektora Podyplomowych Studiów Teologii Życia Konsekrowanego, ojca prof. Jacka Kicińskiego na biskupa pomocniczego diecezji wrocławskiej. Dziękując za lata pracy włożone w rozwój Instytutu i kierowanie redakcją Życia Konsekrowanego, biskupowi Jackowi gratulujemy i życzymy, aby serdeczność, pokora, współczucie i miłosierdzie, które są stylem jego życia zakonnego, nieprzerwanie charakteryzowały również styl jego posługi biskupiej. Prelegentom, moderatorom i wszystkim uczestnikom dziękujemy za udział w sympozjum, a wszystkim czytelnikom Życia Konsekrowanego życzymy owocnej lektury pokłosia tych obrad.