Powołania

4 Niedziela Adwentu - Rok A

  

 

ZNAK: DZIEWICA Z DZIECKIEM

 

_________________________________________

Księga Izajasza (Iz) 7, 10-14
Psalm (Ps) 24
List do Rzymian (Rz) 1, 1-7
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 1, 18-24

_________________________________________

 

Był to rok 733 przed Chrystusem, kiedy Izajasz wypowiedział słynne proroctwo: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel” (Iz 7, 14; Mt 1, 23). Imperium asyryjskie parło na zachód i Syria wraz z północnym królestwem Izraela (Efraim) chciały stworzyć sojusz małych narodów, aby przeciwstawić się jego potędze. Król Judy Achaz nie chciał się jednak przyłączyć się do tej koalicji, więc Syria i Izrael postanowiły zaatakować Judę, by zmusić do sojuszu. Achaz się przestraszył i zamiast słuchać Izajasza (Iz 7, 1-9), zawarł traktat z Asyrią, stając się jej wasalem (2 Księga Królewska (2 Krl) 16, 7-9).

 

„Nie będę prosić [o znak] i nie wystawię Pana na próbę” (Iz 7, 12). Achaz nie chciał znaku od Pana, gdyż postanowił zaufać potężnej mocy Asyrii i jej bogów. Izajasz oferował słowa, Asyria oferowała pomoc militarną. Potwierdzeniem jego decyzji było usunięcie pierwotnego ołtarza świątyni i zastąpienie go repliką tego, który widział w Damaszku w siedzibie króla asyryjskiego (2 Krl 16, 11-16). Ołtarz obcych bogów napełniał większym zaufaniem niż znak Emmanuela.

 

Papież Benedykt XVI nazwał fragment o matce i jej synu „słowem w oczekiwaniu”. Nikt, prawdopodobnie nawet sam Izajasz, nie znał ich tożsamości. Przypomina to nam inny fragment zawarty w Księdze Rodzaju o niewieście i jej potomku (Księga Rodzaju (Rdz) 3, 15), których tożsamość była również okryta tajemnicą. Minęło siedem stuleci oczekiwania, aż wreszcie Nowy Testament podniósł zasłonę okrywającą tę tajemnicę: dziewicą jest Maryja, a Jej Syn, Jezus Chrystus jest Emmanuelem - Bogiem z nami (Mt 28, 20).

 

Proroctwo Izajasza było i jest przeznaczone dla całej ludzkości. Ewangelia o Jezusie Chrystusie, który jest zarówno człowiekiem jak i Bogiem, jest przeznaczona dla wszystkich narodów (Rz 1, 3-5). Stwierdzenie anioła, że Jezus przychodzi, aby nas zbawić od naszych grzechów (Mt 1, 21) wskazuje na boski status tego dziecka - tylko Bóg może przebaczyć grzechy (Ewangelia św. Marka 2, 7), ale też ujawnia główny problem człowieka, zdiagnozowany przez Pismo Święte w ten sposób: „myśli serca ludzkiego są złe od młodości jego” (Rdz 8, 21). Święty Paweł pisze, że zostaliśmy zaprzedani grzechowi i tylko Chrystus potrafi nas z tej niewoli wyzwolić (Rz 7, 14.25).

 

Dwa wydarzenia w życiu Chrystusa stanowią wyzwanie dla wielu współczesnych ludzi: Jego dziewicze poczęcie i narodzenie oraz Jego zmartwychwstanie. Oba wskazują na bezpośrednią interwencję Boga w świat materialny i oba znajdują się w centrum głoszonej przez Kościół Ewangelii Bożej (Rz 1, 1-6). Święty Paweł pisze, że „jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna jest wiara wasza; jesteście jeszcze w swoich grzechach” (1 List do Koryntian 15,17), a papież Benedykt pisze, że jeśli Bóg nie ma władzy nad materią, to nie jest Bogiem. „A jednak Chrystus został zbudzony z martwych” (1 Kor 15,20), a Bóg ma władzę nad materią „i poprzez poczęcie i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zapoczątkował nowe stworzenie” (Benedykt XVI).

 

Celem Ewangelii jest doprowadzenie do posłuszeństwa wiary (Rz 1, 5; 16, 26). „Błogosławiona, któraś uwierzyła” (Ewangelia św. Łukasza 1, 45), powiedziała Elżbieta do Maryi. To samo możemy powiedzieć o św. Józefie. Poprzez anioła Bóg objawił mu wydarzenie, które przerasta ludzką wyobraźnią, a on uwierzył i uczynił, tak jak mu nakazał anioł (Mt 1, 24). W ten sposób Maryja i Józef okazali posłuszeństwo wiary, do której po zmartwychwstaniu Chrystusa wzywa Kościół cały świat. A jak my zareagujemy na nowinę o Dziewicy z Dzieciątkiem za sprawą Ducha Świętego? Czy jak Achaz czy też jak św. Józef?

 

©2024 Misjonarze Klaretyni Prowincja Polska. Wszelkie prawa zastrzeżone
Zadaj pytanie on-line