5(145)2020 Od Redakcji

    

            Dwudziestego czwartego października 2020 roku minie 150 lat od śmierci na wygnaniu we francuskim Fontfroide, św. Antoniego Marii Klareta, hiszpańskiego misjonarza apostolskiego i arcybiskupa, założyciela Misjonarzy Synów Niepokalanego Serca Maryi oraz innych apostolskich instytutów i stowarzyszeń, promotora apostolatu świeckich i apostolatu słowa drukowanego na nieznaną dotąd skalę, autora kilkudziesięciu publikacji o łącznej objętości 21 tys. stron, w tym dwóch bestsellerów religijnych: podręcznika pobożności i moralności chrześcijańskiej Camino recto y seguro para llegar al cielo (ponad 2 mln egz.) i własnoręcznie ilustrowanego Catecismo de la doctrina cristiana explicado y adoptado á la capacidad de los niños y niñas (prawie 4 mln egz.).
            Pomimo negatywnych motywów swego apostolskiego powołania (nie dopuścić, by ludzie szli do piekła – stąd jedna z pierwszych książeczek to El rico epulón en el infierno) pisze i rozpowszechnia w całej Hiszpanii Prostą i pewną drogę do nieba (Camino recto), a w kazaniach unika straszenia wiernych piekłem. Pomimo skrytej osobowości i introwertycznego temperamentu jest nieugięty w poszukiwaniu współpracowników do realizacji kolejnych projektów apostolskich, rozwijając tym samym na szeroką skalę apostolat świeckich, których potrafi zachęcić do zespołowej pracy i zjednoczyć w zakładanych przez siebie stowarzyszeniach i instytutach. Pomimo wybitnie kontemplatywnej pobożności zakłada stowarzyszenie kapłanów realizujących tego samego misjonarskiego ducha apostolskiego, które z czasem stanie się zgromadzeniem zakonnym; nie tylko praca zespołowa, ale i życie we wspólnocie staną się jego dewizą wynikającą z przekonania, że jest to najlepszy sposób naśladowania Jezusa Chrystusa i wyrażania miłości do Jego Matki. Pomimo braku umiejętności przywódczych i wrodzonej nieumiejętności przyjmowania pochwał i zaszczytów, staje się sprawnym organizatorem działań grupowych i piastuje odpowiedzialne funkcje na dworze królewskim. Pomimo braku umiejętności literackich, trapiących go do końca życia problemów z przelewaniem myśli na papier, popełniania częstych błędów gramatycznych i ortograficznych, posługuje się dość sprawnie trzema językami obcymi (nie licząc łaciny) i pisze najprawdziwsze bestsellery.
            Klaret był postacią bardzo interesującą i barwną. Uwielbiany przez jednych i nienawidzony przez innych. Interesował się wszystkim, co mogło zwiększyć zasięg i skuteczność działań apostolskich: wynikami eksperymentów pedagogicznych, nowymi teoriami psychologicznymi, ale też rozwojem transportu i komunikacji oraz nowoczesnymi technikami drukarskimi. Choć już jako kleryk utrzymywał się z przyznanych mu beneficjów kościelnych, nigdy nie chciał zarabiać na działalności apostolskiej: ani głosząc katechezy, kazania i misje ludowe, ani pisząc, drukując i rozpowszechniając teksty religijne. Sam był przedmiotem niewybrednych oszczerstw i kalumnii w prasie, książkach i folderach, szyderstw w piosenkach, kabaretach i przedstawieniach teatralnych, a nawet pornograficznych paszkwili na etykietach właśnie wprowadzonych do masowej produkcji pudełek zapałczanych.
            Zapraszamy do lektury sto czterdziestego piątego numeru Życia Konsekrowanego, ukazującego się w przededniu 150 rocznicy śmierci św. Antoniego Marii Klareta.