6(110)2014 Od Redakcji

       Jezus nauczał swoich uczniów i pozostawił im nową regułę życia, przez którą byliby po Jego śmierci rozpoznawani jako Jego uczniowie (por. J 13, 34-35). Ta nowa reguła pozostawiona przez Jezusa zawarta jest w naszych konstytucjach i dyrektoriach zakonnych. Wierność wobec charyzmatu jest przede wszystkim troską o zachowanie jego prawdziwości. Dokumenty Kościoła wypowiadając się na temat autentyczności charyzmatu wskazują na następujące jego aspekty (MR 12):

• charyzmat winien zawierać element nowości, co świadczy o jego żywotności i dynamizmie;
• wierność wobec Pana – chodzi o zachowanie Jego nauki;
• uległość Duchowi Świętemu – wyrazem tego jest postawa dyspozycyjności;
• odpowiedź na znaki czasu – wiąże się to z koniecznością aktualizacji charyzmatu;
• posłuszeństwo wobec hierarchii – oznacza bycie w Kościele i dla Kościoła;
• stałość w poświęceniu się dla innych – człowiek staje się dla nas darem i zadaniem;
• pokora w znoszeniu przeciwności – świadomość, że złoto hartuje się w tyglu. Dobre dzieło potrzebuje czasu i rodzi się niekiedy w bólu.

       Wiara potwierdzana wiernością czyni w konsekwencji osobę konsekrowaną wiarygodnym światkiem samego Chrystusa. Współczesny człowiek żyjący w dzisiejszym świecie potrzebuje bardziej świadków niż nauczycieli. Potrzebne jest zatem czytelne świadectwo naszego życia, które czyniłoby nas wiarygodnymi. Ojciec Święty w Porta fidei podkreśla, że: „Wiara nastawiona na uchwycenie znaków czasu w chwili obecnej zobowiązuje każdego z nas, abyśmy stawali się żywym znakiem obecności Zmartwychwstałego w świecie. Współczesny świat potrzebuje dziś szczególnie wiarygodnego świadectwa tych, których umysły i serca oświecone są słowem Bożym, i którzy zdolni są otworzyć serca i umysły innych ludzi na pragnienie Boga i prawdziwego życia, które nie ma końca” (PF 15). Wydaje się, że kto jak kto, ale osoby konsekrowane winny te słowa wziąć do swoich serc i uczynić je programem swego życia.

       Drodzy nasi Czytelnicy, przekazując do Waszych rąk kolejny numer „Życia Konsekrowanego” – w imieniu Redakcji pragnę Wam podziękować za Wasze zaangażowanie w tworzenie naszego czasopisma. Dziękujemy za każde dobre słowo kierowane pod naszym adresem i ufamy, że „Życie Konsekrowane” służy Wam pomocą w naszej wspólnej wędrówce wiary. Zachęcamy także do dalszej prenumeraty pisma i jego promocji pośród osób konsekrowanych i nie tylko.