6(122)2016 Od Redakcji

       Życie konsekrowane „opiera się na profesji rad ewangelicznych” (LG 44), toteż zdecydowana większość artykułów publikowanych na łamach Życia Konsekrowanego jest osadzona, przynajmniej implicite, w tej perspektywie. Jednak w ubiegłych latach tylko niektóre teksty podjęły gruntowne rozwinięcie wybranego aspektu związanego z teologią lub praktyczną realizacją którejś z rad ewangelicznych. Ostatni numer naszego dwumiesięcznika poświęcony explicite radom ewangelicznym ukazał się ponad dziesięć lat temu („Konsekracja znakiem godności” 2/2006), czystości jedenaście („Czystość dla Królestwa” 3/2005), ubóstwu dwanaście („Świętość ubogich” 5/2004), a posłuszeństwu aż czternaście lat temu („Posłuszeństwo i wolność” 2/2002). Dlatego biskup Jacek Kiciński, jeszcze jako redaktor naczelny, zaplanował wraz z Radą Programową, jako wiodący temat ostatniego w tym roku numeru „Powrót do rad ewangelicznych”, rzecz jasna mając na myśli nie konieczności powrotu do rzekomo utraconej pierwotnej gorliwości albo do zapomnianej ich właściwej interpretacji, ale wynikającą z gwałtownych przemian społecznych, potrzebę powrotu do dawno nie omawianego u nas zagadnienia, które ze względu na różnorodność pokoleniową adresatów i ich zależność od dynamicznie zmieniających się uwarunkowań, należy rozpatrywać z użyciem bardziej dostosowanego do nich aparatu pojęciowego, uwspółcześnionych porównań i adekwatnych sugestii rozwiązywania nowych problemów.

       Wracamy więc do tematu. Minęło kilkanaście lat, dwukrotnie zmieniali się papieże, powstały nowe dokumenty Magisterium Kościoła, a świat coraz szybciej pędzi do przodu i zalewa nas swoją agresywną propagandą. Przeżywamy kolejne zmasowane ataki na nasze chrześcijańskie wartości i podważanie słuszności wyborów dokonywanych przez osoby konsekrowane. Publicznie neguje się możliwość uczciwej realizacji ślubów zakonnych we współczesnym zlaicyzowanym świecie, obfitującym w nieznane dotąd wyzwania i zagrożenia. Poprosiliśmy zatem naszych specjalistów, którzy kilkanaście lat temu pisali o wybranych aspektach poszczególnych rad ewangelicznych, aby uczynili to powtórnie, biorąc pod uwagę zmieniający się kontekst społeczno-kulturowy. Autorzy doskonale sprostali postawionemu im niełatwemu, ale równie fascynującemu jak samo życie konsekrowane zadaniu. Dzięki ich pracowitości, dyspozycyjności i zaangażowaniu możemy teraz oddać Czytelnikom kolejny numer Życia Konsekrowanego.