Niedziela Chrystusa Króla - Rok A
SĄD NAD NARODAMI
_________________________________________
Księga Ezechiela (Ez) 34, 11-12. 15-17
Psalm (Ps) 23
1 List do Koryntian (1 Kor) 15, 20-26.28
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 25, 31-46
_________________________________________
Idea sądu nad narodami pojawia się już w Starym Testamencie, a kryterium sądu jest to, jak te narody traktowały Izraela. “Zgromadzę też wszystkie narody i zaprowadzę je nad Dolinę Joszafat, i tam sąd nad nimi odbędę w sprawie mojego ludu i dziedzictwa mego Izraela, które wśród narodów rozproszyli, a podzielili moją ziemię” (Księga Joela 4, 2; Ps 105, 14). W dzisiejszej ewangelii św. Mateusz nadaje tej idei nowe znaczenie. Kryterium według którego narody będą sądzone jest to jak traktowały one wyznawców Chrystusa (Mt 25, 40.45).
“Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale” (Mt 25, 31). Mateusz umieszcza wizję sądu ostatecznego przed Męką i Zmartwychwstaniem Chrystusa (Mt 26-28). Ten, który za moment będzie osądzony i skazany na śmierć, jest tym, który zasiadając na tronie swojej chwały sądzi narody (Mt 25, 31). Ponieważ uniżył samego siebie i stał się posłusznym aż do śmierci na krzyżu, “Bóg Go nad wszystko wywyższył” (List do Filipian 2, 9) i wszystko poddał pod Jego panowanie (1 Kor 15, 28). Oto gromadzą się przed Nim wszystkie narody, by usłyszeć wyrok odnośnie swego wiecznego przeznaczenia.
“On oddzieli jednych od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów” (Mt 25, 32; Ez 34, 17). Po lewej stronie prorocy umieściliby Asyrię i Babilon, dwa starożytne imperia, które zniszczyły Izrael (Księga Nahuma 3, 1.5.19; Księga Jeremiasza 51, 64), a po prawej te narody, które przyłączyły się do Pana (Księga Zachariasza (Zach) 2, 15). My, po dwóch tysiącach lat historii chrześcijaństwa, moglibyśmy umieścić po lewej stronie wszystkie imperia i narody, które prześladowały i wciąż prześladują chrześcijan, a po prawej te, które bronią wolności religijnej i pozwalają nam swobodnie czcić imię Jezus w swoich granicach.
“Bo byłem głodny” (Mt 25, 35). Identyfikacja Króla z Jego cierpiącymi braćmi i siostrami ma swoje korzenie w Starym Testamencie. “Kto was dotyka, dotyka źrenicy mego oka” mówi Bóg do narodów (Zach 2, 12) i nakazuje im, by nie dotykały Jego pomazańców i nie czynili nic złego Jego prorokom (Ps 105, 15; Księga Rodzaju 20, 3-7). Cierpienia Izraela dotykają serca Boga (Księga Izajasza 57, 15; 63, 9). Ukazuje to słynne zdanie Jezusa, wypowiedziane do prześladującego Kościół Szawła: “Dlaczego mnie prześladujesz?” (Dzieje Apostolskie 9, 4). Cokolwiek Szaweł czynił wierzącym w Chrystusa, czynił to samemu Chrystusowi (Mt 25, 40). Jednak narody stojące przed Synem Człowieczym nie były tego świadome (Mt 25, 37-39.44).
“Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych” (Mt 25, 40). Kim są ci najmniejsi bracia Chrystusa? Skąd się wzięli pośród zgromadzenia wszystkich aniołów i wszystkich narodów? Należą do Chrystusa i zostali ożywieni w czasie jego przyjścia (1 Kor 15, 23). Oni nie podlegają sądowi, gdyż przez wiarę i chrzest przeszli ze śmierci do życia (Ewangelia św. Jana 3, 18; 5,24). Należą do rodziny Chrystusa, gdyż pełnili wolę jego Ojca, który jest w niebie (Mt 12, 50), a dla Ewangelii stali się “jak śmiecie tego świata”, głodni, spragnieni, pozbawieni odzieży, tułacze, chorujący i prześladowani (1 Kor 4, 11-13; List do Galatów 4, 13-14). To ku nim kieruje Syn Człowieczy wzrok wszystkich narodów.
“Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy” (1 Kor 15, 25). Tymi nieprzyjaciółmi są władca tego świata i śmierć. To dla niego i jego aniołów został przygotowany ogień wieczny (Mt 25, 41) i śmierć również zostanie do niego wrzucona (Księga Apokalipsy 20, 14). Lecz nie był on przygotowany dla ludzi, a jeżeli ktoś się w nim znajdzie, to tylko i wyłącznie na własne życzenie (Katechizm Kościoła Katolickiego, 1037). Od założenia świata Bóg przygotował dla ludzi Królestwo i odziedziczy je trzoda Chrystusa (Łk 12, 32) razem z tymi, którzy okazali jej miłosierdzie (Mt 25, 34-36).
