Niedziela Męki Pańskiej - Rok A
DROGA KRZYŻOWA JEZUSA
_________________________________________
Księga Izajasza (Iz) 50, 4-7
Psalm (Ps) 22
List do Filipian (Flp) 2, 6-11
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 26,14 - 27,66
_________________________________________
Nadstawiając swoje policzki i grzbiet kapłanom oraz żołnierzom, Jezus wypełnia proroctwo Izajasza (Iz 50,6; Mt 26,67; 27,30.67). Adam chciał być jak Bóg (Księga Rodzaju 3, 5), Jezus przyjął postać cierpiącego sługi (Flp 2, 6-8). W ten sposób, to co Adam utracił przez swoje nieposłuszeństwo, Jezus odzyskuje przez posłuszeństwo (List do Rzymian 5, 19).
Męka Pańska rozpoczyna się Wieczerzą paschalną, jednak zamiast spożywać Baranka paschalnego, uczniowie spożywają ciało i krew Baranka Bożego (Mt 26, 26.27.28). Z Wieczernika przenosimy się do Getsemani. Jezus stoi przed ostatnim wrogiem Boga (1 List do Koryntian (1 Kor) 15, 26) i doświadcza wewnętrznej walki. Pod wpływem silnych emocji “smutku i trwogi” (Mt 26, 37), ludzka wola Jezusa pragnie uniknąć ‘kielicha’ cierpienia, ale jego boska wola poddaje się Ojcu (Mt 26, 39-45).
Po poddaniu się woli Bożej, Jezus zostaje wydany w ręce ludzi (Mt 26, 45-50). Zachowanie Jezusa jest najlepszym komentarzem do Kazania na Górze. “Nie sprzeciwiajcie się złemu” (Mt 5, 39). Jezus nie wzywa na pomoc legionów anielskich (Mt 26, 53). “A jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi” (Mt 5, 39). Plują na niego, policzkują i biją Go po głowie kapłani i żołnierze (Mt 26, 67; 27, 30). A kiedy zostaje ukrzyżowany, Jezus jest niczym miasto na górze i lampa na świeczniku, świecąc wszystkim ludom ziemi (Mt 5, 14-15).
Jezus jest przez Sanhedryn oskarżony o bluźnierstwo, a przez Piłata o uzurpowanie sobie tytułu Króla Izraela. Bluźnierstwo dotyczyło słynnego proroctwa Daniela, które mówi o kimś podobnym do Syna Człowieczego, jak odbiera władzę od Boga i niezniszczalne królestwo (Księga Daniela 7, 13-14; Mt 26, 63-64). Z drugiej strony, zapis na krzyżu wskazuje na przestępstwo polityczne: “Jezus, król żydowski” (Mt 27, 37). A jednak, oba oskarżenia są prawdziwe. Jezus jest Synem Człowieczym, który ustanawia wieczne królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju. Jezus jest też królem, ale królestwo Jego nie jest z tego świata (Ewangelia św. Jana (J) 18, 36).
“Został zaliczony do przestępców” (Iz 53, 12). Jezus, umiłowany Syn Ojca zostaje postawiony obok innego ‘Jezusa’. W niektórych manuskryptach, pełne imię Barabasza brzmi [Jezus] Barabasz, gdzie Barabasz jest przydomkiem, który oznacza ‘syn ojca’ (Mt 27, 17). Jeden leczy, przebacza, wskrzesza zmarłych, a drugi walczy i zabija. Jednak to, [Jezus] Barabasz odchodzi wolny, a Jezus Chrystus zajmuje jego miejsce. Ponownie spełnia się przepowiednia Izajasza: “On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami” (Iz 53, 12).
Na pustyni szatan mówił, “jeżeli jesteś Synem Bożym” (Mt 4, 3.6), pokaż mi. Teraz Jezus znów słyszy, że skoro jest Synem Bożym, to powinien zejść z krzyża, by ludzie mu uwierzyli (Mt 27, 42). Jezus odrzuca tę ostatnią pokusę i z krzyża nie schodzi. Modli się natomiast słowami Psalmu 22: “Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Ps 22, 2). Słowo Boże, które stało się ciałem, modli się słowem Bożym zapisanym na kartach Pisma Świętego.
W momencie śmierci Jezusa ziemia się trzęsie (Mt 27, 51), umarli powstają z grobów w swoich ciałach (Mt 27, 52-53), a rzymski setnik wyznaje swoją wiarę: “zaiste, ten był Synem Bożym” (Mt 27, 54). Ukrzyżowany Chrystus rozpoczyna proces pociągania ludzi do siebie (J 12, 32).
Jezus umarł i został pochowany na Golgocie, „miejscu czaszki” (Mt 27, 33; J 19, 41-42). Zgodnie ze starożytną żydowską tradycją nazwa miejsca pochodzi od przekonania, że pochowano tam ciało pierwszego człowieka. Głęboki sens ma wypowiedź Pawła: „Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni” (1 Kor 15, 22).
