Środa Popielcowa
BÓG, KTÓRY WIDZI W UKRYCIU
_________________________________________
Księga Joela (Jl) 2, 12-18
Psalm (Ps) 51
2 List do Koryntian (2 Kor) 5,20 - 6,2
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 6, 1-6. 16-18
_________________________________________
Liturgia Środy Popielcowej wzywa nas do nawrócenia. Prorok Joel nawołuje do “świętego postu” (Jl 2, 15) i modlitwy o przebaczenie (Jl 2, 17), a święty Paweł do pojednania z Bogiem (2 Kor 5, 21). Warto jednak zwrócić na różnice. Joel zakorzenia nadzieję na przebaczenie, w objawieniu Boga na Synaju: “Pan, Pan, Bóg miłosierny i litościwy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność” (Księga Wyjścia 34, 6; Jl 2, 13). Paweł natomiast objawia nam moc krzyża: “On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą” (2 Kor 5, 21). Boże miłosierdzie i litość w pełni ukazuje się w krzyżu Chrystusa. To dodaje nam odwagi, by zbliżyć się do Boga, wyznać nasze grzechy, doświadczyć Jego miłosierdzia i rozpocząć nowe życie w Chrystusie.
“Rozdzierajcie swoje serca, a nie szaty” (Jl 2, 13). Dzisiejsza Ewangelia wyjaśnia znaczenie tego zdania. To co natychmiast uderza w nauczaniu Jezusa o poście, modlitwie i jałmużnie, to nacisk na czynienie ich “w ukryciu”. We współczesnym świecie z pomocą technologii, z łatwością można zaspokoić ludzkie pragnienie by stać się gwiazdą. Grecki zwrot “na pokaz” (Mt 6, 1) jest korzeniem słowa teatr, a rzeczownik “hipokryta” znaczy aktor. Możemy być niczym aktor w teatrze odgrywając rolę pobożnego człowieka i otrzymując przemijającą nagrodę od publiczności, ale jednocześnie tracąc nagrodę, którą przygotował dla nas Ojciec Niebieski.
Ci, którzy pragną zapewnić sobie poklask, ogłaszają swoją szczodrość wobec potrzebujących, modlą się by zwrócić na siebie uwagę i wyniszczają swoje oblicza, by pokazać, że poszczą. Ale my, którzy podążamy za Jezusem, nie możemy tak postępować (Mt 6, 1). Nasza szczodrobliwość, modlitwa i post powinny być dyskretne i bezpretensjonalne, motywowane poszukiwaniem chwały Bożej. Dlatego odrzucamy trąbę, opuszczamy narożniki ulic i przestajemy wyniszczać nasze twarze. Zamiast tego lewa ręka nie wie, co dała prawa ręka (Mt 6, 3), ściany naszych prywatnych pokoi są świadkami naszej modlitwie (Mt 6, 6), a podczas postu namaszczamy głowy i myjemy twarze, jakbyśmy oczekiwali na przybycie specjalnego gościa (Mt 6, 17).
Prorok Izajasz tak mówi o Bogu: “Zaprawdę, jesteś Bogiem ukrytym, Boże Izraela, Wybawicielu!” (Iz 45, 15). Podobnie Jezus mówi o naszym Ojcu: jest On w ukryciu i widzi to, czego dokonujemy w ukryciu (Mt 6, 4.6.18). “Nie ma stworzenia, które by było przed Nim niewidzialne, przeciwnie, wszystko odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek” (List do Hebrajczyków 4, 13). Jasno ukazuje to przypowieść o Sądzie Ostateczny, gdzie Syn Człowieczy wie doskonale czego dokonali sprawiedliwi, a co zaniedbali niesprawiedliwi (Mt 25, 31-46).
Bóg, który jest w ukryciu przenika serce człowieka. “Panie, przenikasz i znasz mnie, Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję. Z daleka przenikasz moje zamysły, widzisz moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane” (Ps 139, 1-3). Tej wiedzy Boga doświadczył król Dawid. Choć popełnił grzech w ukryciu, Bóg doskonale o wszystkim wiedział (2 Księga Samuela 11-12). Dlatego w swojej modlitwie o miłosierdzie wyznaje: “uczyniłem to, co złe w oczach twoich” (Ps 51, 6). Tej wiedzy Boga doświadczają również ci, którzy w ukryciu czynią dobrze, modlą się i poszczą. Kiedy po spotkaniu z Chrystusem święty Paweł modlił się i nie jadł, Pan posłał do niego Ananiasza by go uzdrowił i ochrzcił (Dzieje Apostolskie 9, 1-19).
“A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6, 4.6.18). Jak? “Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2, 9). Będzie to ogromna niespodzianka (1 List św. Jana 3, 2).
