UROCZYSTOŚĆ CIAŁA I KRWI PAŃSKIEJ - Rok C
LEKARSTWO NIEŚMIERTELNOŚCI
_________________________________________
Księga Rodzaju (Rdz) 14, 18-20
Psalm (Ps) 110
1 List do Koryntian (1 Kor) 11, 23-26
Ewangelia św. Łukasza (Łk) 9, 11b-17
_________________________________________
Imię Jezusa w języku chińskim wygląda tak: „耶稣”. Na podstawie tych dwóch znaków można napisać całą teologię imienia Pana. Znak po lewej stronie „耶” reprezentuje ucho i odnosi się do słuchania. Całe życie Jezusa można by scharakteryzować jako wsłuchiwanie się w wolę Ojca (List do Hebrajczyków (Hbr) 10, 7). Znak po prawej łączy w sobie dwa znaki. Pierwszy „鱼” oznacza rybę, drugi „禾” oznacza ziarno. W dzisiejszej Ewangelii chleb i ryby odgrywają główną rolę. Od tamtego cudu rozmnożenia stały się one najwcześniejszymi symbolami Eucharystii.
Chleb i wino stoją dziś w centrum pierwszego i drugiego czytania. Ziarno pszeniczne wpada w ziemię, “obumiera” i wydaje owoc obfity (Ewangelia św. Jana 12, 24) , winorośl zakorzenia się w ziemi, wzrasta i owocuje winogronami. Chleb wzmacnia serce człowieka, a wino rozwesela jego serce (Ps 104, 15). „Jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka” (Ps 110, 4). Chlebem i winem wita powracającego po zwycięstwie Abrahama tajemniczy król Jerozolimy i kapłan Boga Najwyższego. Chleb i wino bierze w swoje ręce Syn Boga Żywego i przemienia je w swoje Ciało i Krew. Melchizedek jest typem Syna Bożego (Hbr 7, 1-3), a jego ofiara chleba i wina zapowiedzią Eucharystii.
Kiedy świątynia jerozolimska wciąż funkcjonowała, co tydzień kapłani umieszczali w niej dwanaście chlebów reprezentujących dwanaście pokoleń Izraela. Ten chleb nazywano „chlebem obecności” lub „chlebem twarzy” (Księga Kapłańska 24, 5-9). Rabini żydowscy uważali, że w momencie, gdy ten chleb został ofiarowany Bogu, nabierał on nadprzyrodzonych właściwości. Talmud zawiera opowieść, w której mały kawałek tego chleba w pełni nasyca kapłanów, którzy go spożyli. Coś podobnego ma miejsce w dzisiejszej Ewangelii. Po błogosławieństwie Jezusa pięć chlebów i dwie ryby zaspokoją głód około pięciu tysięcy ludzi: „Wszyscy jedli i byli nasyceni” (Łk 9, 17).
W Księdze Wyjścia czytamy: „Trzy razy w roku ukażą się wszyscy twoi mężczyźni przed obliczem Pana, Boga Izraela” (Księga Wyjścia 34, 23). Te trzy razy odnosiły się do święta Paschy, Zesłania Ducha Świętego i święta Namiotów, które było obchodzone jesienią. Ale jak mogli zobaczyć oblicze Boga? W jaki sposób mogli wypełnić to przykazanie? Talmud ponownie daje nam zaskakującą odpowiedź. W te trzy święta kapłani wynosili z wnętrza świątyni „chleby obecności” i pokazali je ludziom mówiąc: „Zobaczcie miłość Bożą ku was!” Adorując „chleb twarzy”, lud wypełniał przykazanie widzenia twarzy Boga. Kiedy my adorujemy Przenajświętszy Sakrament widzimy Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata.
Pierwsi chrześcijanie głęboko wierzyli, że Eucharystia jest „lekarstwem nieśmiertelności i antidotum przeciwko śmierci, umożliwiając nam wieczne życie w Jezusie Chrystusie” (św. Ignacy Antiocheński), dlatego była ona też zanoszona tym, którzy nie mogli uczestniczyć w Eucharystii. Co więcej, nauczanie o Eucharystii było częścią katechez o tajemnicach (sakramentach). Tej nauki nie wolno było ujawniać niewierzącym, gdyż ta święta wiedza była porównywana do Świętego Świętych świątyni Jerozolimskiej. Wreszcie, Ojcowie Kościoła przypominają nam, że spożywając Ciało i Krew Pańską uczestniczymy w Boskiej naturze (2 List św. Piotra 1, 4). Nasze ciała “nie podlegają już zepsuciu, gdyż posiadają nadzieję nieśmiertelności” (św. Ireneusz).
