Uroczystość Niepokalanego Serca Maryi
Święty Antoni Maria Klaret przedstawia Maryję jako Niewiastę mężną, walczącą z szatanem, dobrze przygotowaną i zwyciężającą. Jej życie niepokalane od poczęcia skierowane jest ku zwycięstwu, gdyż nie ma Ona nic wspólnego z grzechem. Zapowiedziana w Protoewangelii jako ta, która zmiażdży głowę węża (Rdz 3,15, por. KKK 410-411). Jak wyjaśnia sam Święty: „Szatan posłużył się niewiastą Ewą (…). Również Bóg posłużył się niewiastą, Maryją (…)”. „Jakąż zawiść i złość odczuwa Lucyfer widząc, jak Bóg skutecznie naprawia to, co on zrujnował i jak pokonuje go jego własną bronią! Posłużył się niewiastą, a Pan sprawia, że niewiasta miażdży mu głowę i zostaje matką samego Boga” (A. Klaret, Pisma maryjne, s. 214). Sama łaska niepokalanego poczęcia zadaje szatanowi cios, którego nie jest w stanie odeprzeć. Misterium Niepokalanej nie tyle dotyczy piękna, co raczej mocy. Maryja, w oczach Klareta, jest Zwycięską; kobietą silną, która ponieważ nie doznała ukąszenia węża, ma nieskalaną moc, by zmiażdżyć mu głowę. Maryja jest również Niewiastą z Apokalipsy, która staje naprzeciw Smoka w obronie swego Dziecięcia. Rozpoczyna się walka aniołów Michała z aniołami Smoka, którzy ostatecznie zostali pokonani i strąceni na ziemię. Smok, nie mogąc pokonać Niewiasty przystępuje do walki z Jej potomstwem. Ojciec Klaret ma świadomość toczącej się walki i poważnie się w nią włącza. Maryja zaś jest dla niego jak doświadczony dowódca wojsk, bliski zewnętrznemu wizerunkowi św. Joanny d’Arc, choć sam nigdy w ten sposób Jej nie nazywa.
Niepokalane Serce Maryi jest centrum Jej siły, męstwa, miłości, cierpienia, zwycięstwa. Jest także symbolem wszystkich cnót i wartości, jakie tworzą pełnię łask w Maryi. W sercu widzi całą Maryję, Jej duszę i ciało, macierzyńską miłość i dobroć, istotę osoby, jej tajemnice i dary. Szukając jednego miejsca, w którym mógłby złożyć swój hołd, wdzięczność, wzywać pomocy i doznawać zrozumienia, Klaret odnalazł je w Sercu Matki.
Relacja synowska wobec Jej Serca nie jest po to, aby spoczywać w błogiej radości i zachwycie, lecz ma się realizować w apostolacie, a zatem w głoszeniu Prawdy, w pracy misjonarskiej, w nawracaniu i wyrywaniu dusz szatanowi. Niesplamiona Maryja naprawia błąd splamionej Ewy. „Niepokalana” znaczy „zwycięska”. Świętego Antoniego Klareta interesuje tylko skuteczna ewangelizacja, dlatego wybiera Maryję i Jej Niepokalane Serce. Relacja synowska objawia się w walce ze złem, realizuje się w pełni poprzez wypełnienie misji. Nie jest się najpierw synem, a później misjonarzem. Tak jak Jezus jest Synem namaszczonym i posłanym, tak i Klaret czuje się wybranym i posłanym. Tak jak Niepokalane Serce Maryi jest miejscem trudnej formacji, zmagania o wiarę, szukania woli Bożej, troski o jej wypełnienie, tak intensywny proces aktywnej współpracy w dziele zbawienia dokonuje się w życiu Klareta. Symbolem jego życia jest Jej Niepokalane Serce.
