Zesłania Ducha Świętego - Rok A
DUSZA KOŚCIOŁA
_________________________________________
Dzieje Apostolskie (Dz) 2, 1-11
Psalm (Ps) 104
1 List do Koryntian (1 Kor) 12, 3-7. 12-13
Ewangelia św. Jana (J) 20, 19-23
_________________________________________
Dzisiejsza liturgia Słowa koncentruje naszą uwagę na Duchu Świętym, tym innym Pocieszycielu, którego zesłanie zapowiadał Jezus swoim Apostołom jeszcze przed swoją męką (J 14, 16). Przez dziewięć dni uczniowie Chrystusa modlili się słowami dzisiejszego psalmu, “Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi” (zob. Ps 104, 30) i ta pierwsza nowenna w historii Kościoła okazała się bardzo skuteczna.
Opowieść św. Łukasza o zesłaniu Ducha Świętego (Dz 2, 1-11) jest przeciwieństwem opowieści o wieży Babel (Księga Rodzaju (Rdz) 11, 1-9). Wieża Babel była projektem imperium babilońskiego, które z pomocą jednego języka i nowej technologi, chciało zapewnić sobie sławę i panowanie nad całą ludzkością. Mająca sięgać nieba wieża symbolizuje pychę władców Babilonu, którzy chcieli swój tron wynieść ponad gwiazdy i zrównać się z Bogiem (zob. Księga Izajasza 14, 13-14). Natomiast w Wieczerniku, grupa byłych rybaków, celników i grzeszników - wraz z Najświętszą Maryją Panną - nie myślała o sławie i dominacji, ale w językach narodów głosiła wielkie dzieła Boga (Dz 2, 11).
W tradycji Izraela dzień Pięćdziesiątnicy jest upamiętnieniem dnia, kiedy Bóg dał narodowi Prawo - Torę. Kiedy naród jednak nie przestrzegał tego Prawa, Bóg przez proroka Ezechiela zapowiedział, że pośle do serc ludu swojego Ducha, który sprawi, że naród będzie żył według Bożych nakazów i przestrzegał Jego przykazań (Ez 36, 26-27). Ta zapowiedź realizuje się kiedy uczniowie zostają ochrzczeni Duchem Świętym. Prawo Boże, które na Synaju było zapisane na tablicach kamiennych, teraz zostaje zapisane przez Boga w naszych sercach (Księga Jeremiasza 31, 33).
W Ewangelii Jana Jezus “tchnie” na uczniów Ducha Świętego. To “tchnienie” przywodzi na pamięć pierwsze “tchnienie”, które uczyniło człowieka istotą żywą (Rdz 2, 7) oraz zapowiedź “tchnienia”, które ożywi dom Izraela (Ez 37, 9-12). To tchnienie przemienia zalęknionych uczniów w odważnych głosicieli ewangelii. Narodzeni z Ducha Świętego stają się wolni by pójść tam, gdzie Duch Jezusa ich poprowadzi (J 3, 8).
“Któż może odpuszczać grzechy, oprócz jednego Boga?” (Ewangelia św. Marka (Mk) 2, 7). Tak jak uczeni w Piśmie kwestionowali, że Jezus posiada “na ziemi władzę odpuszczania grzechów” (Mk 2, 10), tak dziś wielu kwestionuje, że Kościół posiada władzę odpuszczania grzechów. A jednak zmartwychwstały Pan dzieli się tą władzą z Kościołem: “Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 23). Misją Kościoła jest wzywanie wszystkich ludzi by się pojednali z Bogiem (2 Kor 5, 20). Ta posługa jednania (2 Kor 5, 18) jest sprawowana mocą Ducha Świętego i w imieniu Trójjedynego Boga. Jest to widoczne w formule rozgrzeszenia:
“Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna, i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Obecność Ducha Świętego w Kościele nadaje także nowe znaczenie słowu “Chrystus”. Oto teraz mówimy o “całym Chrystusie”, którym jest Głowa - uwielbiony Jezus i ciało, czyli wszyscy ochrzczeni (1 Kor 12, 12-13; Katechizm Kościoła Katolickiego, 795). Duch Święty jednoczy wiernych z Jezusem i ze sobą nawzajem, uzdalnia Kościół do głoszenia światu, że Jezus jest Panem (1 Kor 12, 3; Apokalipsa 19, 16) i wyposaża Kościół w różne dary duchowe, potrzebne do jego rozwoju i misji. Duch Święty jest duszą Kościoła.
