29 Niedziela Zwykła - Rok A
CO NALEŻY DO BOGA?
_________________________________________
Księga Izajasza (Iz) 45, 1. 4-6
Psalm (Ps) 96
1 List do Tesaloniczan (1 Tes) 1, 1-5b
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 22, 15-21
_________________________________________
“Chociaż mnie nie znasz” (Iz 45, 5). Pierwsze czytanie zaskakuje przesłaniem, że pogański król Persji Cyrus, który nie zna Boga, został wybrany by uwolnić Izraela i inne narody z despotycznych rządów królów babilońskich (Iz 45, 4). W roku 539 prz. Chr., Cyrus pokonał Babilon, a w roku później wydał edykt pozwalający Izraelitom przesiedlonym do Babilonu powrócić do Jerozolimy i odbudować świątynię (2 Księga Kronik 36, 22-23). Pan Bóg rzeczywiście nie ogląda się na osobę ludzką (Mt 22, 16), ale “w każdym narodzie jest mu miły ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje” (Dzieje Apostolskie 10, 35).
Zanim Bóg zawarł przymierze z Abrahamem, wpierw zawarł przymierze z Noem, reprezentującym całą ludzkość i aż do powszechnego głoszenia Ewangelii przymierze to wciąż pozostaje w mocy (Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK) 58). Cyrus jest przykładem jak żyjąc w oparciu o to przymierze, można stać się w Bożych rękach narzędziem ku dobremu. Faryzeusze natomiast swoją obłudną postawą ukazują, że przymierze jakie Bóg zawarł z Izraelem w czasach Mojżesza, wcale nie gwarantuje osobistej świętości.
“Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?” (Mt 22, 17). Wolno (List do Rzymian (Rz) 13, 1-7). Podobny podatek płacili Żydzi mieszkający w ziemi Izraela, za czasów perskiego imperium (Księga Nehemiasza 5, 4). Faryzeuszom jednak nie o podatek chodziło, ale o przyłapanie Jezusa na słowie (Mt 22, 15). Lecz Pan, który bada ludzkie serce (Księga Jeremiasza 19, 10), dostrzega hipokryzję ukrytą za ich pięknymi słowami (Mt 22, 16-18).
“Pokażcie mi monetę podatkową” (Mt 22, 19). Na denarze bitym przez rzymskiego cesarza widać było jego podobiznę. A czyj obraz znajduje się w człowieku? Zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boże (Księga Rodzaju 1, 27), ale obecnie nosimy obraz Adama, człowieka ziemskiego (1 List do Koryntian (1 Kor) 15, 49) skłonnego do grzechu. Jednak Ten, który swój obraz w nas umieścił przyszedł by go odzyskać. “Oddajcie Bogu, co należy do Boga” (Mt 22, 21) jest wezwaniem do stania się na wzór obrazu Syna Bożego (Rz 8, 29). Bóg pragnie byśmy nosili obraz człowieka niebieskiego (1 Kor 15, 49).
“Powołaniem rodzaju ludzkiego jest ukazywanie obrazu Boga i przekształcanie się na obraz Jedynego Syna Ojca” (KKK, 1877). Temu celowi służy głoszenie Ewangelii. Ogłaszając narodom, że Jezus Chrystus przez swoją śmierć na krzyżu wyzwolił cały świat z despotycznych rządów grzechu, apostołowie Baranka doprowadzają nas do wiary i chrztu, w którym zostajemy naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego (2 Kor 1, 22; List do Efezjan 4, 30). Od tego momentu staliśmy się świątynia Ducha Świętego; już nie należymy do siebie samych, ale do Boga (1 Kor 6, 19).
Przekształcamy się z obrazu Adama w obraz Chrystusa przez dzieło wiary, trud miłości i wytrwałą nadzieją (1 Tes 1, 3). Wiara jest posłuszną odpowiedzią na Boże objawienie (Rz 1, 5), której najlepszymi przykładami są Abraham i Najświętsza Maryja Panna. Miłość nie czyni bliźniemu nic złego, jest wypełnieniem prawa i nigdy nie ustaje (Rz 13, 10; 1 Kor 13, 8). Wreszcie nadzieja pozwala nam cierpliwie oczekiwać celu naszej wiary - “odkupienia naszego ciała” (Rz 8, 23 ).
Każdy człowiek należy do Boga, nawet ten, który - jak Cyrus - Boga nie zna. Ale Bóg pragnie być znany. Dlatego Kościół głosi Ewangelię narodom “z wielką siłą przekonania” (1 Tes 1, 5), aby wszyscy poznali Jedynego Boga, Pan historii i świata i zostali zbawieni.
