30 Niedziela Zwykła - Rok A
CAŁE PRAWO I PROROCY
_________________________________________
Księga Wyjścia (Wj) 22, 20-26
Psalm (Ps) 18
1 List do Tesaloniczan (1 Tes) 1, 5c-10
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 22, 34-40
_________________________________________
Miłość Boga i bliźniego jest w centrum dzisiejszej liturgii Słowa (Mt 22, 37-39). Przykładem miłości Boga jest odwrócenie się Tesaloniczan od bożków, “aby służyć Bogu żywemu i prawdziwemu” (1 Tes 1, 9), a przykładem miłości bliźniego jest troska o cudzoziemca, wdowę i ubogiego, nakazana Izraelitom przez Boga (Wj 22, 20-26).
“Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe” (Mt 22, 36). Tak jak w kwestii podatku dla Cezara, tak i tutaj faryzeuszom nie chodzi o odpowiedź. Po raz pierwszy słowo “kusić” pojawia się u Mateusza w opowieści o kuszeniu Jezusa na pustyni (Mt 4, 1. 3). Faryzeusze kusili Jezusa cztery razy: raz z Saduceuszami (Mt 16, 1), raz z Herodianami (Mt 22, 15-18), a dwa razy sami (Mt 19, 3; 22, 35). Co więcej, oskarżali Go, że wyrzuca demony mocą Belzebuba (Mt 12, 24) i jako pierwsi w Ewangelii planowali zabójstwo Jezusa (Mt 12, 14; Mk 3, 6).
Ewangelia zawiera szokujący paradoks. Ci, którzy nazywają Jezusa nauczycielem, nie mają zamiaru zostać jego uczniami; ci, którzy nie przestrzegają Prawa (Mt 23, 1-2), mają czelność pytać się o największe przykazanie w Prawie; ci, którzy stoją przed ikoną niewidzialnego Boga ( List do Kolosan 1, 15) zamiast miłować Go całym sercem, duszą i umysłem, wystawiają go na pokuszenie. Dlatego z całej palety 613 przykazań Tory, Jezus wybiera dwa przykazania, które zaczynają się od czasownika “miłować”, by uświadomić im co jest w życiu najważniejsze i czego im brakuje: jeżeli nie mam miłości, jestem niczym (1 List do Koryntian 13, 1-3).
Każdemu uczonemu w Prawie zagrażają dwa niebezpieczeństwa. Pierwsze to utożsamienia miłości Boga z miłością prawa. “Jakże miłuję prawo Twoje: przez cały dzień nad nim rozmyślam” (Ps 119, 97). Ten, który poświęcił serce, duszę i umysł na studiowanie Prawa, może zapomnieć, że największym przykazaniem w prawie jest miłość tego, który to Prawo nadał (Księga Powtórzonego Prawa 6, 5). Kolejnym niebezpieczeństwem jakie czyha na uczonego w Prawie to pogarda drugim człowiekiem: “Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie” (Ewangelia św. Łukasza 18, 11). Faryzeusze uważali prosty lud Izraela, który nie znał Prawa, za przeklęty (Ewangelia św. Jana (J) 7, 49; 9, 1-34).
Mojżesz schodząc z Synaju niósł dwie tablice. Na pierwszej były zapisane przykazania odnoszące się do Boga, a na drugiej odnoszące się do człowieka. Lecz kiedy ujrzał złotego cielca rozbił obie (Wj 32, 19). Nie da się rozdzielić miłości Boga i miłości bliźniego. Kto przekracza jedno przykazanie, przekracza wszystkie (List św. Jakuba 2, 10). Ten kto mówi, że miłuje Boga, ale nienawidzi bliźniego jest kłamcą (1 List św. Jana 4, 20), a z drugiej strony etyka bez Boga prowadzi do kultury śmierci, czego tragicznym przykładem był wiek dwudziesty.
“Miłuję Cię, Panie, Mocy moja” (Ps 18, 2). Największym przejawem miłości Boga i bliźniego jest głoszenie Ewangelii. Ten, kto miłuje Boga, pragnie by On był znany i kochany przez innych; ten, który miłuje bliźniego pragnie by również doświadczył zbawienia w Chrystusie. Św. Paweł biegł na krańce świata, by głosić Ewangelię o Tym, który go umiłował i samego siebie za niego wydał (List do Galatów 2, 20), a Tesaloniczanie nie zatrzymali Ewangelii dla siebie, ale się nią dzielili z innymi (1 Tes 1, 7-8).
Na tych dwóch przykazaniach jest “zawieszone całe Prawo i Prorocy” (Mt 22, 40). Jezus objawił im nierozerwalną jedność słowem i życiem, a zwłaszcza swą śmiercią na krzyżu dla naszego zbawienia. “Krzyż odkupienia” (por. J 3, 14-15) jest znakiem “Jego niepodzielnej miłości do Ojca i do ludzkości (por. J 13, 1)” (Jan Paweł II, Veritatis Splendor, 14).
