31 Niedziela Zwykła - Rok A
ZOSTAĆ ŚWIĘTYM
_________________________________________
Księga Apokalipsy (Ap) 7, 2-4. 9-14
Psalm (Ps) 24
1 List św. Jana (1 J) 3, 1-3
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 5, 1-12a
_________________________________________
Katolicki nowelista Leon Bloy napisał, “jedynym prawdziwym smutkiem, jedyną prawdziwą porażką, jedyną wielką tragedią w życiu to nie zostać świętym”. Księga Apokalipsy otwiera bramy nieba i pozwala nam ujrzeć ogromny tłum Świętych, stojących przed tronem Boga i Barankiem (Ap 7, 9). Musi to być niesamowite doświadczenie ujrzeć Boga takim, jakim On naprawdę jest (1 J 3, 2). Nic dziwnego, że błogosławiony Carlo Acutis, geniusz komputerowy, który zmarł mając 15 lat na białaczkę, przed śmiercią mówił: “chcę pójść prosto do nieba”. Ale kto może wstąpić na górę Pana (Ps 24. 3)?
Osiem błogosławieństw odsłania przed nami cel ludzkiego - uczestnictwo w szczęściu Boga - są one jedyną drogą do to tego celu (Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK), 1697). Są one chrześcijańskim ‘Dekalogiem” i Wielką Kartą ewangelicznej moralności (Św. Jan Paweł II, Veritatis Splendor, 15), zapowiadając przyszłe dobrodziejstwa i nagrody, które w pewnym stopniu już są nasze: “ich jest Królestwo Niebieskie” (Mt 5, 3. 10; KKK, 1717). Ten, kto wprowadza je w życie, stanie w świętym miejscu Boga (Ps 24, 3-4).
W sakramencie chrztu stajemy się Bożymi dziećmi (1 J 3, 1) i od tego momentu rozpoczynamy drogę po tę wielką nagrodę w niebie, obiecaną przez Jezusa (Mt 5, 12). Powinniśmy tak żyć, by tę nagrodę zdobyć (1 List do Koryntian (1 Kor) 9, 24), a pomocą w tym są błogosławieństwa. Zawierają one w sobie odniesienie do teraźniejszości i przyszłości. Teraźniejszość w jest naznaczona cierpieniem - ubóstwo, smutek, niesprawiedliwość i prześladowania, ale przyszłość obiecuje przemianę: “Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni” (Mt 5, 4).
Stojąc przed wyborem fortuny ojca i ubóstwa Chrystusa, św. Franciszek wybrał ubóstwo. Rozdarta pomiędzy nauczaniem dzieci bogatych rodzin, bądź okazaniem miłosierdzia najuboższym z pośród ubogich, św. Teresa z Kalkuty wybrała drogę miłosierdzia. Kiedy w latach sześćdziesiątych XX wieku świat stał na progu konfliktu nuklearnego, św. Jan XXIII wprowadzał pokój, pisząc encyklikę “Pacem in Terris - Pokój na ziemi”. Święci swoim życiem interpretują dla nas błogosławieństwa, a ich świadectwo wzywa do pójścia w ich ślady. “Bądźcie naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa” (1 Kor 11, 1), napisał św. Paweł, który był prześladowany z powodu swej wiary w Chrystusa (Mt 5, 12).
Ci, którzy stoją przed tronem Boga i Baranka przyszli z wielkiego ucisku (Ap 7, 14). Choć przez wiele ucisków wchodzi się do Królestwa Bożego (Dzieje Apostolskie 14, 22), to jednak “cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić” (List do Rzymian 8, 18; 1 J 3, 3). Ta chwała, która ma się w nas objawić, to tajemnica komunii “życia i miłości z [Trójcą Świętą], z Dziewicą Maryją, aniołami i wszystkimi świętymi” (KKK, 1024), która przekracza nasze ludzkie wyobrażenia. “Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2, 9).
Święty Dominik w chwili śmierci powiedział swoim współbraciom: „Nie płaczcie. Bardziej wam będę użyteczny i skuteczniej wam pomogę po śmierci niż w ciągu życia”. Podobne świadectwo słyszymy z ust św. Faustyny: “Czuję dobrze, że nie kończy się posłannictwo moje ze śmiercią, ale się zacznie” (Dzienniczek, 281). Potwierdza to nasze doświadczenie, ponieważ za wstawiennictwem Świętych otrzymaliśmy wiele Bożych łask, a także nauka Kościoła: “Święci w chwale nieba nadal wypełniają z radością wolę Bożą w odniesieniu do innych ludzi i do całego stworzenia” (KKK, 1029).
“Jedyną wielką tragedią w życiu to nie zostać świętym” (Leon Bloy). Niech wizja ogromnej rzeszy Świętych w niebie wzbudzi w nas pragnienie by do nich dołączyć i tak jak oni oglądać Boga twarzą w twarz (Ps 24, 6).
