5 Niedziela Zwykła - Rok A
BY CHWALILI NASZEGO OJCA
_________________________________________
Księga Izajasza (Iz) 58, 7-10
Psalm (Ps) 112
1 List do Koryntian (1 Kor) 2, 1-5
Ewangelia św. Mateusza (Mt) 5, 13-16
_________________________________________
Fragment Izajasza, który słyszymy w dzisiejszej Liturgii Słowa jest częścią dyskusji na temat fałszywego i prawdziwego postu. Prorok zaskakuje. Dla nas post wiąże się z powstrzymywaniem od jedzenia; bardziej twórczy kaznodzieje nawołują nas do postu od Internetu, Facebooka, czy Instagramu. Lecz dla proroka takie zachowanie nie ma nic wspólnego z prawdziwym postem. Post, którego pragnie od nas Bóg to zaprowadzenie sprawiedliwości społecznej (Iz 58, 6) i troska o ubogich (Iz 58, 7).
Takie rozumienie postu jest widoczne w katolickiej nauce społecznej. Papież Leon XIII pisał, że Kościół w swej trosce o duszę człowieka nie może zapomnieć o sprawach związanych z jego ziemskim życiem (Rerum Novarum, 42). Słowa św. Jana Pawła II z encykliki "Solicitudo Rei Socialis” są uderzająco podobne do słów Izajasza: "Ci, którzy posiadają większe znaczenie, dysponując większymi zasobami dóbr i usług, winni poczuwać się do odpowiedzialności za słabszych i być gotowi do dzielenia z nimi tego, co posiadają” (SRS, 39; Iz 58, 7). Papież Benedykt XVI przypomniał nam, że na duszpasterstwo Kościoła składają się głoszenie Słowa, sprawowanie sakramentów i działalność charytatywna (Deus Caritas Est, 22). Wreszcie, Papież Franciszek stwierdza, że aby rozwiązać obecny kryzys ekologiczny, musimy usłyszeć zarówno „wołanie ziemi, jak i krzyk biednych” (Laudato Si, 49).
Jezus w kazaniu w Nazarecie połączył ze sobą dwa teksty Izajasza (zob. Ewangelia św. Łukasza 4, 17-19). Pierwszy mówi o głoszeniu ewangelii ubogim (Iz 61, 1-2) a drugi nawiązuje do prawdziwego postu (Iz 58, 6). Przez oba teksty przewija się temat wyzwolenia, czy to z więzów niewoli, czy też z ubóstwa. Również przypowieść o Sądzie Ostatecznym zawiera w sobie odnośnik do tekstu Izajasza o poście. Ci wszyscy, którzy znaleźli się po prawej stronie praktykowali uczynki miłosierdzia co do ciała: dzielili chleb z głodnym, przyjęli do domu biednych i bezdomnych, przyodziali nagiego i nie odwrócili się od swoich bliskich (Iz 58, 7; Mt 25, 35-36).
Izajasz obiecuje nam, że jeżeli w ten sposób będziemy pościć to “nasza światłość wzejdzie wśród ciemności” (Iz 58, 10). Ta wypowiedź wprowadza nas w dzisiejszą Ewangelię. “Wy jesteście solą ziemi; wy jesteście światłem dla świata” (Mt 5, 13-14). Wszystkie cztery metafory - sól ziemi, światłość świata, miasto położone na górze i światło na świeczniku - odnoszą się do miłosierdzia. Chrześcijaństwo ewangelizuje przez czyny, a nie przez same słowa, przez ukazywanie Ducha i mocy, a nie poprzez mądre wywody (1 Kor 2, 4). To właśnie nasze świadectwo wiary, która działa przez miłość (List do Galatów 5, 6) pociąga innych do Chrystusa.
“Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobrze czyny i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie” (Mt 5, 16). Celem naszego świadectwa jest doprowadzenie innych do chwalenia “naszego Ojca”. Jaki ojciec, taki syn. Jezus, Syn Boży objawił nam Ojca (Ewangelia św. Jana (J) 1, 18) i swoim życiem obdarzył Ojca chwałą (J 17, 4). On jest światłem dla prawych (Ps 112, 4; J 8, 12). My również jesteśmy wezwani by być światłem dla świata. Pragnieniem Ojca jest post, który nie ma nic wspólnego z jedzeniem, ale z zaprowadzeniem sprawiedliwości społecznej i świadczeniem uczynków miłosierdzia. Takie życie potwierdza prawdziwość Ewangelii, rozświetla mroki świata i przynosi chwałę naszemu Ojcu.
