Archiwum 2025

1(167)2025

Praca w życiu konsekrowanym

 

• Marek Bartoś, Alb
  Praca w posłudze miłosierdzia św. Brata Alberta
  Brat Albert zdawał sobie sprawę z tego, że człowiek w skrajnej nędzy materialnej i/lub moralnej nie potrafi sam podźwignąć się do lepszego życia. Najpierw trzeba go nakarmić, odziać, dać mu dach nad głową, a dopiero później można zadbać o dalszą poprawę jego sytuacji życiowej. Stać się to może poprzez bezpośrednią obecność z ubogimi, aby lepiej poznać ich potrzeby i wpływać na nich przykładem uczciwego życia i pracowitości. Gdy zaś człowiek w potrzebie zostanie poratowany, trzeba mu otworzyć furtkę do wyjścia z nędzy, najlepiej umożliwić pracę zarobkową, bo nadzieja samodzielnego zarobku jest uczciwym, a do pracy i pilności zwykle dostatecznym motorem.
• Zdzisław Gogola OFMConv
  Fenomen pracy. Praca – pasja czy obowiązek?
  Praca jest wartością uniwersalną – wartością, dzięki której powstają i funkcjonują wszystkie inne wartości. Stanowi ona podstawowy miernik wartości człowieka, jest sposobem tworzenia przez człowieka jego własnego życia, wyznacznikiem jego miejsca w społeczeństwie. Pracować powinno się dla błogosławieństwa bliźnich i chwały Bożej. „Ci bracia, którym Pan dał łaskę, że mogą pracować – polecił św. Franciszek w swojej Regule – niech pracują wiernie i pobożnie, tak aby uniknąwszy lenistwa, nieprzyjaciela duszy, nie gasić ducha świętej modlitwy i pobożności, któremu powinny służyć wszystkie sprawy doczesne”.
• Benigna Kopeć ZSNM
  Praca w charyzmacie Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi
  Pan Bóg, stwarzając świat i sprawując nad nim rządy, wskazał ludziom cel i motywację pracy. Jest ona współdziałaniem ze Stwórcą w przekształcaniu świata i udziałem w Krzyżu Chrystusa. Praca jest wyrazem umiłowania Boga i bliźnich. Połączona z modlitwą staje się szczególnym wyznaniem miłości, które znajduje potwierdzenie w trudzie i uległości woli Bożej. Intencja nadaje pracy nadprzyrodzoną wartość i przyczynia się do uświęcenia zwykłych, codziennych zadań.
• Arnaldo Pigna OCD
  Praca i życie zakonne
  W społeczeństwie tak zwanego dobrobytu, praca jest często rozumiana jako sposób na zarabianie więcej i gromadzenie pieniędzy na zaspokajanie coraz nowszych, sztucznie wywoływanych potrzeb. Zakonnik jest ubogi, ponieważ oddał wszystko i niczego nie zarezerwował dla siebie: dóbr materialnych, uczuciowych i duchowych. Jest i czuje się cały Boga, a więc i braci, wśród których On posyła go do pracy. Nie chodzi tylko o to, żeby pracować, ale aby pracować w taki sposób, by przywrócić pracy jej ludzkie oblicze i pokazać jej prawdziwy cel, którym nie jest gromadzenie bogactwa i czerpanie wszelkich satysfakcji, ale utrzymywanie siebie i służenie innym. Praca musi być środkiem wyzwolenia, a nie nową zachętą do dostania się pod niewolę władzy, bogactwa i przyjemności.
• Jan Sypko SCJ
  Chrześcijańska i zakonna wartość pracy
  Odnowione rozumienie pracy w życiu chrześcijańskim, oraz konsekrowanym miało na celu rzucić nowsze światło na ten ważny odcinek życia osób konsekrowanych. Po odnowie II Soboru Watykańskiego zostały zniesione tzw. Drugie chóry, których zasadniczym zadaniem było utrzymanie materialne wspólnoty. Również zostały zniesione kwesty, które stanowiły podstawowe źródło utrzymania większości klasztorów. Dlatego Kościół w dobie soborowej zaleca, aby osoby konsekrowane utrzymywały się i prowadziły dzieła miłosierdzia z osobistej pracy, nie wyłączając zawodowej, zgodnie ze stanem zdrowia, wieku i życiowymi możliwościami. Obowiązek pracy w życiu konsekrowanym wynika również z racji składanego ślubu ubóstwa.
• Marek Jeżowski CMF
  Czyhali, żeby go podchwycić na jakimś słowie. Część 2.
  Wskazując, że godność – tak jak wolność – jest darem i zadaniem, Jan Paweł II powiedział 16 listopada 1980 w Osnabrück do ludzi upośledzonych: „Dla nas chrześcijan, nie to się liczy, czy ktoś jest zdrowy czy chory. Tym, co się istotnie liczy jest: czy jesteś gotów urzeczywistnić godność darowaną ci przez Boga świadomie i z wiarą, w każdym położeniu i każdej sytuacji życiowej jako prawdziwy chrześcijanin, czy może gotów jesteś stracić tę godność w życiu powierzchownym i nieodpowiedzialnym, w grzechu i winie wobec Boga?”. I tego samego dnia w Moguncji do polskich imigrantów: „Jeżeli człowiek jest gotowy utracić swoją godność, wiarę i narodowe sumienie tylko po to, żeby mieć więcej, taka postawa może prowadzić jedynie do pogardy do samego siebie”. W Moguncji i w Bonn opisał tę godność przymiotnikiem „unantastbare”, ale w Osnabrück przymiotnikiem „unendliche”, co po wielu latach wykorzystywane jest do uwiarygodniania różnych teorii, niekoniecznie poprawnych teologicznie.
• Ks. Marian Szymonik
  Godność osoby ludzkiej w perspektywie antropologii adekwatnej Karola Wojtyły – św. Jana Pawła II. Część 2.
  Człowiek to istota rozumna, zdolna do wolnych wyborów i osobowej miłości, byt cielesno-duchowy, wielorako złożony, a zarazem zintegrowany, poprzez osobowe istnienie zakotwiczone w ludzkiej naturze. Wojtyła, a potem Jan Paweł II potrafił umiejętnie ukazywać istotne aspekty ludzkiego bytu, a jednocześnie miał całościową perspektywę istotnego rozumienia tego, kim człowiek jest. Jego myśl, określana także jako antropologia adekwatna, stanowi głęboką filozofię godności osoby ludzkiej.

 

 

2(168)2025

Jubileusze w Roku Jubileuszowym

 

• Wacław Umiński CM
  Św. Wincenty a Paulo i założenie Zgromadzenia Misji
  Artykuł poświęcony jest historii powstania Zgromadzenia Księży Misjonarzy, założonego przez św. Wincentego a Paulo w 1625 roku. Początki wspólnoty są ściśle związane z osobistym doświadczeniem Wincentego, który pod wpływem wydarzeń w Folleville oraz w Châtillon-les-Dombes dostrzegł konieczność niesienia pomocy duchowej i materialnej potrzebującym. Podstawowym celem Zgromadzenia Misji była ewangelizacja ubogich mieszkańców wsi poprzez misje ludowe, koncentrując się na głoszeniu katechizmu i spowiedziach generalnych. Specyficzną cechą misji wincentyńskich była tzw. „mała metoda”, polegająca na jasnym i prostym przedstawieniu tematu, bez nadmiernego odwoływania się do emocji. Ważnym aspektem działalności Zgromadzenia było także zakładanie bractw miłosierdzia, które wspierały najuboższych. Z czasem Wincenty dostrzegł potrzebę formacji duchowieństwa i organizowania specjalnych rekolekcji dla kandydatów do święceń kapłańskich. Misjonarze zaangażowali się również w prowadzenie seminariów duchownych, co znacząco wpłynęło na odnowę życia kapłańskiego we Francji XVII wieku.
• Łukasz Andrzejewski CP
  Życie i dzieło św. Pawła od Krzyża. Refleksja jubileuszowa w 250. rocznicę śmierci Świętego
  Artykuł przedstawia życie i duchowe dziedzictwo św. Pawła od Krzyża (1694-1775), założyciela Zgromadzenia Męki Jezusa Chrystusa (pasjonistów). W kontekście 250. rocznicy jego śmierci dokonano analizy elementów jego biografii oraz wpływu na rozwój życia zakonnego i teologii duchowości. Pierwsza część artykułu opisuje powołanie Pawła Franciszka Danei od dzieciństwa w Piemoncie, przez nawrócenie, aż po rozeznanie wezwania do życia w całkowitym oddaniu Bogu. W młodym wieku doświadczył intensywnych przeżyć mistycznych, które doprowadziły go do stworzenia Reguły nowego zgromadzenia. Kluczową rolę w jego formacji odegrało głębokie nabożeństwo do Męki Pańskiej oraz praktyka modlitwy i surowej pokuty. Druga część artykułu analizuje proces powstawania Zgromadzenia Pasjonistów. Pierwsze lata działalności Pawła od Krzyża były pełne trudności – od braku oficjalnej aprobaty kościelnej po problemy związane z organizacją wspólnoty.
• Jerzy Zieliński OCD
  Karmelitańskie jubileusze
  Sto lat temu, 17 maja 1925 roku papież Pius XI kanonizował w Bazylice św. Piotra, w obecności pół miliona wiernych i 250 biskupów, św. Teresę z Lisieux, beatyfikowaną zaledwie dwa lata wcześniej. Obchodzono wówczas 250 rocznicę wyniesienia na ołtarze św. Jana od Krzyża, kanonizowanego pół wieku później. Rodziców Teresy i jej czterech sióstr (trzech karmelitanek i jednej wizytki, kandydatki na ołtarze), świętych małżonków Zelię i Ludwika Martin, papież Franciszek kanonizował 10 lat temu, 17 października 2015, dokładnie siedem lat po ich beatyfikacji.
• Janina Gwóźdź RSCJ
  Kilka refleksji o Zgromadzeniu Sacré Coeur na tle współczesności i przeszłości
  W czasach rewolucyjnego terroru, 21 listopada 1800 roku, św. Magdalena Zofia Barat (1779-1865) złożyła w Paryżu pierwsze śluby zakonne, dając tym samy początek Zgromadzeniu Sióstr Sacré Coeur – Najświętszego Serca Jezusa, którym zarządzała aż do śmierci, zakładając w tym czasie blisko sto domów na czterech kontynentach, w tym dwa na ziemiach nieistniejącego wówczas Państwa Polskiego: we Lwowie (1843) i w Poznaniu (1857). W roku 2025 przypada 100 rocznica jej kanonizacji przez papieża Piusa XI (24 kwietnia 1925).
• Krzysztofa Dorota J. Koszyka CSSF
  Jubileusz 200-lecia urodzin bł. Matki Marii Angeli Truszkowskiej
  W roku 2025 przypada 200. rocznica urodzin bł. Matki Marii Angeli Truszkowskiej (16 maja 1825), założycielki Sióstr Felicjanek. 170 lat temu, w święto Ofiarowania NMP (21 listopada 1855), dwie tercjarki franciszkańskie: Zofia Kamila Truszkowska i jej kuzynka Klotylda Ciechanowska, przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej, oddały się pod opiekę Maryi i przyrzekły poświęcić całe życie na Jej służbę. Datę tę przyjmuje się za dzień założenia Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.
• Marian Kowalczyk SAC
  Św. Wincenty Pallotti i jego dzieło apostolskie
  Artykuł koncentruje się na osobie, genezie i rozwoju dzieła apostolskiego św. Wincentego Pallottiego w 175. rocznicę jego śmierci i 75. rocznicę jego beatyfikacji. Skupia się na charyzmacie i elementach duchowości dzieła Apostolstwa Katolickiego, a także na formach przynależności do tego dzieła i jego zadaniach. Artykuł kończy się podkreśleniem znaczenia dzieła św. Wincentego w kontekście Kościoła synodalnego.
• Dariusz Pielak SVD
  150 lat Zgromadzenia Słowa Bożego
  Decyzja powołania do istnienia nowego zgromadzenia misyjnego dojrzewała w czasach burzliwych przemian politycznych, towarzyszących jednoczeniu państw niemieckich i powstaniu Cesarstwa Niemieckiego, w którym wzniecono walkę mającą na celu wyeliminowanie katolicyzmu z życia religijno-społecznego wszystkich wcielonych do niego narodów (Kulturkampf). Arnold Janssen, diecezjalny moderator ruchu Apostolstwa Modlitwy i założyciel misyjnego czasopisma „Mały posłaniec Serca Jezusowego”, w 200 rocznicę czwartego objawienia św. Małgorzacie Alacoque nabył posiadłość, w której 8 września 1875 otwarto pierwsze w Niemczech seminarium misyjne, kolebkę nowego zgromadzenia zakonnego.
• Danuta Kozieł CSFN
  150 lat istnienia Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu
  Jubileusz 150-lecia powstania Zgromadzenia jest okazją do odnowienia entuzjazmu i wierności natchnieniom Ducha Świętego, które towarzyszyły zarówno Założycielce wraz z pierwszymi Siostrami Najświętszej Rodziny z Nazarety, jak i kolejnym pokoleniom spadkobierczyń nazaretańskiego charyzmatu, szczególnie tym, które złożyły najwyższe świadectwo wiary i miłości – błogosławionym Męczennicom z Nowogródka.
• Leszek Poleszak SCJ
  O. Leon Jan Dehon – życie oddane Najświętszemu Sercu Jezusowemu i służbie człowiekowi
  W 2025 roku Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego obchodzi setną rocznicę śmierci swego założyciela – o. Leona Jana Dehona. Duchowość o. Dehona jest skoncentrowana na propagowaniu kultu Bożego Serca, zwłaszcza w aspekcie wynagradzającym. Sednem tej duchowości jest odpowiedź miłością na doświadczoną miłość. Praktycznym tego wyrazem jest troska o zjednoczenie z Jezusem, a także zaangażowanie w szerzenie królestwa Najświętszego Serca Jezusowego w duszach i w społeczeństwie.